Gra Draftowa: Rip Hamilton z nr 113

A jak nie zostanie to jeszcze są Bledsoe albo Beverley. Na pewno kogoś dobrego w obronie na PG znajdą. Fajny skład, w każdej epoce się odnajdzie. I są jasno przypisane rolę. 1 piłka wystarczy.

1. 3 świetnych obrońców i przeciętny Rip, ale obok takich graczy to nie problem.
2. Zgoda, atak będzie napewno dobry
3. Spacing może akurat być problemem, bardzo mało prób z dystansu i jeden gracz bez rzutu nawet z półdystansu.
4. Jest odpowiedź na big ball. Co do small ballu mam wątpliwości, wartość Goberta bardzo spada przeciw takim drużynom i zawsze odpadał z play-offs w seriach z small ballowymi zespołami.
* KD będzie się grało na pewno trudniej niż w Warriors, to w moich oczach obniża jego wartość z sezonu 16/17.

Tak czy inaczej jeden z lepszych zespołów ale mam kilka wyżej np. Obiboki, Sitarz, Dzieci Shawna Kempa

1) Jasne, rzutów jest niewiele, ale należy wziąć poprawkę na czasy, w których się to działo, gdzie czasem w meczach padały wyniki 85-77 i “3>2” nie robiło na wielu trenerach takiego wrażenia jak dziś.
2) Jeszcze jeden wybór przed nami. Minięcie na koźle nie jest naszym priorytetem, ale należy pamiętać o ścięciach, wychodzeniu po zasłonach, p’n’r, p’n’p. Iggy tu się sprawdza lepiej od bardzo wielu graczy :)

Dzięki za komentarz :)
Podaj proszę cytat, gdzie nagięliśmy fakty :)

Co do rzutów za 3 -> wybieramy jeden sezon. Miał wtedy świetną skuteczność na niewielu próbach (jednak wystarczyło by został uznany za najlepszego strzelca za 3 w lidze). Nie dowiemy się, czy jakby wtedy rzucał więcej to miałby ją niższą, jednak należy wziąć też pod uwagę fakt, że tamta drużyna miała inne priorytety niż rzuty za 3. Nie oszukujmy się, gra wtedy wyglądała inaczej.
Zabawa toczy się teraz, więc sądzimy, że możemy dodać komentarz, iż będziemy go bardziej zachęcać do rzutów za 3.

Mamy Duranta jako opcje nr 1. Hamiltona jako najlepszego punktującego Detroit w czasach, gdzie dochodzili do finałów konferencji co rok. Goberta, który na 100 posiadań zdobywa ponad 20 punktów na wybitnej skuteczności spod kosza. Iggy punkty zdobywa zarówno w transition, jak i czasem trafić za 3 czy wejść pod kosz (choć on akurat u nas nie bedzie od zdobywania punktów). Czy to jest płasko?
Zarzut, że nie wychodził w 1 składzie moim zdaniem nietrafiony. Taka była taktyka trenera, która zaprowadziła ich do Mistrzostwa (w finałach wyszedł w pierwszej piątce).

Taaa…. i tutaj właśnie mieliśmy dylemat. Zdecydowaliśmy tak jak widzisz :)

Wybacz, ale nie zgodzę się.
Po pierwsze, Rip Hamilton jest jednym z najlepiej wychodzących zza zasłon koszykarzy dostępnych w tej grze. S.Kerr określił, że Klay gra podobnie do naszego wyboru. Z tego powodu z pewnością nie zabierzemy screen asissts Gobertowi,
Nie sądzę, żeby ktoś kiedykolwiek powiedział, że Hamilton jest słabym shooterem.
Poza jego umiejętnościami dodajemy też doświadczenie Mistrza NBA, stalowe płuca, umiejętność współpracy z wybitnymi defensorami zarówno pod koszem, jak i na obwodzie.

No właśnie -> powiem szczerze, że wziąłbym sezon mistrzowski tak jak w przypadku Iggy’ego, ale patrząc po komentarzach pod wieloma wyborami, odbiór picku w dużej części zależy od linijki, która się pojawia pod opisem.
Rip był maszyną uciekającą od przeciwnika od 2003 do 2008/09 roku… najlepiej punktującym prawdopodobnie najlepszej drużyny (kumulatywnie) tego okresu. Ale co tam – nie robił 2 kroków w tył to się teraz nie odnajdzie.
Wydaje mi się, że gdyby Rip był w swoim prime teraz to rzucał by za 3 tak często jak kiedyś z midrange. Wtedy jednak filozofia trenerska była na innym etapie.
Z tego też powodu strzelcy, których wymienił Michał Terefenko kilka postów wyżej są pomijani…