[post_list name=”cavs”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Jeden z największych przegranych offseason. Smith w czerwcu odstąpił od 6,4 mln dolarów kontraktu na sezon 2015/16. Zamiast tego dopiero na początku września udało mu się podpisać umowę z Cavaliers na 10,4 mln dolarów, ale za dwa lata. Smith został w styczniu sprowadzony z New York Knicks i jako spot-up shooter idealnie wpasował się do drużyny opartej o trio James-Irving-Love. W 46 meczach dla Cavs trafił aż 131 trójek na skuteczności 39,0%. Rzuty za trzy stanowiły aż 67% jego prób z gry. W playoffach miał świetną serię z Atlantą Hawks, ale zawiódł w Finałach, raz jeszcze pokazując, że jest graczem komplementarnym, a nie potencjalną 2-3 opcją drużyny z dużymi aspiracjami. Jednak jego możliwości strzeleckie pozostają wciąż niedoceniane. Prawdopodobnie nie zdawałeś sobie z tego sprawy, ale od sezonu 2006/07 tylko przez jeden sezon piątki, w których grał, były minusowe (i to tylko -0.9 na 100 posiadań w sezonie 2013/14 dla New York Knicks). W dodatku, od sezonu 2006/07 drużyny są zawsze lepsze, gdy jest na parkiecie, niż kiedy siedzi na ławce.

2014: Po zakończeniu wcześniejszego sezonu jako najlepszy rezerwowy ligi, Smith poddał się operacji kolana, opuścił też pierwsze mecze odsiadując karę zawieszania i bardzo słabo wszedł w rozgrywki 2013/14. Przez pierwsze dwa miesiące zdobywał 12.1 punktów trafiając tylko 35.1% z gry i zupełnie nie przypominał zawodnika, którym był sezon wcześniej. Rzadziej atakował kosz i dostawał się na linię, a dużo polegał na swoim niepewnym jumperze. Przypomniał natomiast o swojej bezmyślności i problemach jakie może sprawiać, bawiąc się w rozwiązywanie butów rywali. Później jednak zaczął odzyskiwać dawną formę i ponownie miał bardzo udaną drugą część sezonu. Po ASW zaliczał 16.6 punktów ze skutecznością 44.8% z gry i aż 41.7% za trzy. Zakończył rozgrywki z 39.4% zza łuku (43.5% z rogów), co jest jego drugim najlepszym osiągnięciem w karierze. Problemem pozostawał z jego selekcją rzutów i forsowaniem jumperów. Tym bardziej, że w całej lidze prawdopodobnie żaden inny strzelec nie miał tak dużej rozbieżności w skuteczności między rzutami w catch-and-shoot (45.6% z gry) a pull-up (33%). Z zawodników, którzy mieli średnio co najmniej 5 rzutów catch-and-shoot był drugim najefektywniejszym (eFG%). Podczas gdy w pull-up shotach (też min. śr. 5 rzutów) był najgorszy. Dlatego tak istotne jest odebranie mu piłki i ustawienie go częściej w sytuacjach, gdy to nie on kreuje sobie pozycję do rzutu.

2013: 28-letni strzelec, który został wybrany najlepszym rezerwowym ligi poprzedniego sezonu. Przede wszystkim miał świetną drugą część sezonu, po przerwie na All-Star Weekend zdobywał 21.3 punktów i trafiał 37.9% trójek. Ostatecznie, wchodząc z ławki Knicks zanotował rekordowe 18.1 punktów, chociaż nie był wcale efektywniejszy niż we wcześniejszych latach. Jego wskaźnik True Shooting (52.2%) był poniżej średniej kariery, a za trzy trafiał tylko solidne 35.6%. Najczęściej gra w izolacjach i w tego typu akcjach czuje się najlepiej. Nie jest dobry w dzieleniu się piłką i kiedy był na parkiecie, Knicks zaliczali średnio 4.6 asyst mniej PER-48 niż gdy siedział na ławce. Ale w minionym sezonie rzadziej podejmował złe decyzje, miał najniższy wskaźnik strat w karierze (8.8%) i jeden z najniższych wśród wszystkich guardów. Dobrze zbiera (9.3%), ale jest minusowym zawodnikiem w obronie. W wakacje podpisał nowy kontrakt z Knicks, a następnie poddał się operacji kolana i z tego powodu opuści początek sezonu. Został też zawieszony na pięć meczów za przyłapanie po raz trzeci na paleniu marihuany.

Gablotka: