Flesz: Warriors grają w innej lidze niż Cavaliers

Za nami połowa stycznia, więc wszystko od teraz już będzie dobrze. Wiem, że czekasz na jakiś trade, ale póki co we wtorek rozegrano cztery mecze.

Rain Bros mieli gorący dzień przeciwko Phoenix Suns – Damian Lillard rzucił 31 PKT, CJ McCollum trafił 6 trójek – bo grali przeciwko Phoenix Suns (118:111). Devin Booker rzucił 43 PKT.

Mike Malone spróbował wreszcie wystawić Wilsona Chandlera na pozycji nr 4 w pierwszej piątce i Nikola Jokić miał 29 PKT, 18 ZB i 7 AST w krytycznym na końcu, gonionym przez Dallas w czwartej kwarcie 105:102 dla Denver. Gary Harris i gorący ostatnio Dennis Smith Jr rzucili po 25 PKT.

Arron Afflalo o wczasach po wschodniej stronie Adriatyku może zapomnieć, ale Evan Fournier rzucił 32 PKT, a grający w zastępstwie Mo Speightsa Khem Birch miał double-double z czterema blokami i Orlando Magic niespodziewanie wygrali z Minnesotą Timberwolves 108:102. To nie wszystko, bo Bismack też miał double-double, w dodatku z 5 blokami i Timberwolves wrócili się na 4. miejsce Zachodu za Spurs.

Z kolei Raptors wrócili się na dwie porażki więcej, niż Celtics, bo Anthony Davis panoszy się na północno-wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych i dwa dni po 48 PKT w Madison Square Garden, rzucił 45 w TD Garden w wygranej New Orleans Pelicans po jeszcze jednej dogrywce 116:113.

1) Jeżeli Anthony Marshon Davis Jr – 57/36/82, 26.7 PKT, 10.5 ZB, 2.1 BLK, 1.1 PRZ i 0.7 celnej trójki w meczu –
który w marcu skończy dopiero 25 lat – i o ile przez litanię urazów nie jest tak naprawdę o jakieś 2-3 lata starszy – i jego sztab trenerski zmuszą się kiedyś do wejścia na ścieżkę progresu – np switchowaniem Davisa częściej na guardach, pilnowaniu jego pomyłek w obronie pick-and-roll, rezygnacją z kilku rzutów z dalekiego półdystansu na rzecz rzutów za trzy – to Davis spokojnie może być Top-5 graczem NBA. Wstaw go za Draymonda Greena do Warriors i mógłby nim być. Wstaw go do Bostonu (chciałoby się, co?) i mógłby nim być. Jego ekstra mecze wzbudzają tu gdzie siedzę tylko trochę więcej ekscytacji, niż frustracji, bo mam wrażenie, że Anthony Marshon Davis Jr pozostaje wciąż niespełnionym talentem. Jest ogromna łatwość w jego grze i wojowniczy duch, kwestie podobne nieco do tych 25-letniego Kevina Duranta, które mam wrażenie można by jeszcze mocniej z niego wyjąć.

2) Jeżeli Rajon Rondo zawsze będzie miał to przeszywające spojrzenie w oku, które miał ostatniej nocy w Bostonie, Pelicans mogą być dobrą z plusem drużyną i niespodzianką I rundy play-offów, którą mimo moich histerycznych frustracji z oglądania drużyny Alvina Gentry’ego i Boogie’go Cousinsa (np trójka Tatuma na 40:43 i dlaczego były dwie, i obie były czyste, i dlaczego Celtics grali 5-na-4 w tej akcji, i dlaczego Boogie był poza kadrem przez 10 sekund…), od początku sezonu uważam, że mogą być. Na to pozostaje liczyć: na play-offowego Rondo, Davisa i Cousinsa nie przegrywających swoich matchupów oraz cały zespół starający się w obronie bardziej.

3) Oglądając raz jeszcze NFL w dużych ilościach widzę zasadniczą różnicę: w 82-meczowym sezonie nie wiesz jak bardzo danego dnia graczom zależy (Styczeń nie jest dla nas). W 16-meczowym sezonie futbolu amerykańskiego, poza nielicznymi przypadkami, kiedy zespół gra mecze w niedzielę i zaraz w czwartek (odpowiednik naszego 3w4b2b), możesz być całkiem pewien tego, że graczom NFL zależy zawsze. Mecze mają większe znaczenie (kontrakty są też krótsze, więc to dodatkowo pobudza ich do reprezentowania się bardziej na boisku). W moich oczach jest to powód nr 1, żeby skrócić sezon do 55-60 meczów – poszczególne mecze będą mieć większe znaczenie – ale z drugiej strony myślę, że większość kibiców nie dostrzega tych różnic zmęczeń/starań i nie ma dla nich wielkiego halo, jak bardzo chce grać zespół przyjeżdżający do hali w ich mieście. Bo zespół przyjeżdżający do hali w ich mieście ma jedno zadanie – przegrać. Liczy się głównie to ile sosu mają w sobie chłopaki z naszego miasta. A z reguły oni rzadziej są problemem. Więc myślę, że nie ma się o co denerwować.

4) Ostatnia minuta dogrywki meczu z Pelicans mam wrażenie nie raz odtworzona zostanie w tym tygodniu w budynkach klubowych Celtics, przy kuchennym stole w willach, na kanapach i w samolotach.

5) W ciągu ostatniego miesiąca widziałem już trzy cytaty Freda Hoiberga z frazami “when you look at the numbers” i “plus/minus”. Zawsze kibicuję potencjalnym ofiarom przemocy w budynkach klubowych.

6) Problem z graniem Kevinem Love’m na centrze jest lapidarny. Mam wrażenie, że tracimy od lat czas z szacunku dla Kevina Love’a i jego rezygnacji z bycia Jokicem na rzecz bycia Boshem (chciałbym usłyszeć Kevina Love’a reagującego na wypowiedź Kyrie’ego, że “W Cleveland byłem niechciany”). Kevin Love nie broni obręczy i brakuje mu szybkości, żeby pod obręczą nie wyglądać jak mały krzew, a za linią za trzy jak dziadek biegający po parku za wnukiem. Jeśli zaczniemy tu, to równie dobrze możemy tu skończyć tłumaczyć to, dlaczego (26-17) Cleveland Cavaliers od powrotu Isaiah Thomasa nie są wcale lepsi, tylko gorsi, przegrali 8 z 10 ostatnich meczów i tracą naprawdę żałosne 109,4 punktów na 100 posiadań, broniąc gorzej, niż Phoenix Suns i zespoły, które wyłączam w drugich kwartach.

7) A jeśli skończymy tu, to skończmy: od 2003 roku nikt spoza Top-10 obrony nie zdobył tytułu. I pamiętam, gdy napisałem to przed rokiem w marcu i pamiętam wyznania wiary w Cavaliers z komentarzy, zanim w Finałach dowiedziałeś się z czym naprawdę mamy w NBA do czynienia i ile LeBron James może zrobić, i że to i tak jest za mało. Wg wczorajszego raportu ESPN gracze Cavaliers wątpią w to czy są w stanie wygrać z Warriors.

8) Cavaliers przegrali z Warriors 7 z ostatnich 8 meczów. Jest to różnica jednej klasy, patrząc na skład i jego możliwości. To wszystko oczywiście jest spowodowane decyzją Kevina Duranta, która z wyrównanej rywalizacji zrobiła różnicę klasy pomiędzy Warriors, a drużyną, która mimo swoich niedociągnięć w obronie była w ostatnich Finałach prawdopodobnie lepsza, niż każda drużyna tej dekady: Spurs, Heat, Warriors 2015, Mavericks.

9) Klay Thompson – 49/45/90 20.5 PKT – jest najlepszym niekozłującym graczem w NBA. Jego superelitarny shooting i bardzo dobra z plusem obrona trzech-czterech pozycji to w tych czasach Święty Graal. Te czasy trwają już od 5 lat, a Thompson w Warriors nie musi rozwijać swojej gry, tylko doskonalić, to co umie robić najlepiej (podobnie Draymond Green). Oczywiście, w teamie na 40 zwycięstwie nie mówilibyśmy o nim w ten sposób, ale to byłby team na 30-31 zwycięstw, który wygrałby z nim 40 meczów, bo Thompson ma też jeszcze jedną elitarną cechę – dostępność. Gra zawsze. Nie bywa kontuzjowany, mimo pozorów. I gdyby grał w innym zespole, to pewnie musiałby rozwinąć się w coś więcej. I pewnie by to zrobił, mimo ograniczeń ruchowych, mając przecież tak doskonały rzut po koźle czy bez.

10) Trzecią dekadę oglądam 18-godzinną odyseję Kena Burnsa o wojnie w Wietnamie i jestem prawie pewien, że te wszystkie rzuty z przykucu Justina Holiday’a to guerilla-warfare. Albo żeby nie szukać zbyt daleko: wietnamski z metra cięty kucharz, wyskakujący nagle spod lady jak haHA! Holiday zluzował trochę po panicznym starcie sezonu z selekcją (sic) trójek (didżeje w Słonowicach są lepsi po trzeciej rano), ale trafia tylko 39% 2PT i nie lubię 75% tych rzutów. Czasem wygląda tak, jakby uczył się tego, że NBA postanowiła przesunąć linię o 20 cm wstecz. Co oczywiście się nie wydarzyło. Niestety w przeciwieństwie do wojny w Wietnamie. Ktoś powinien mu wysłać taśmę Josha Richardsona. Bo dokument Burnsa już z pewnością widział.

11) Wiem, wiem, wiem – mamy kilka lat potwierdzającej tej taktyki słuszności historii, ale w teorii: mieć 29. obronę NBA i blitzować Warriors w 108:118 w poniedziałek, to trzeba mieć albo jaja, albo nie mieć rozumu. Albo jedno i drugie.

12) W ciągu trzech dni przed meczem z Cavaliers, Warriors przelecieli z Toronto do Milwaukee i z Milwaukee do Cleveland. Krótkie loty, w chuj zimno. Cavaliers grali w Toronto w czwartek, potem locik do Indianpolis i mecz w piąteczek, powrocik i cała sobota spędzona w konfinach swoich domów, potem niedziela. I patrz! W drugiej połowie w poniedziałek wyglądali na zmęczonych grą z Warriors.

13) Kevin Love, Jae Crowder i LeBron James to frontcourt Cavaliers, i zbiorowo mógłby on sobie ważyć kilka kilogramów mniej, bo nie tylko brakuje mu wzrostu, ale brakuje mu szybkości w obronie (*by grać z Warriors). I Dwyane Wade: i to było widać nawet w czarnych strojach. Dwyane Wade z brzuszkiem. Stary. Jak mielony kotlecik. Gabrielle mówi na niego ciacho. Dorota Wade, Dwyane Wellman, Danuta Rinn.

Jak to możliwe, że całe towarzystwo po 45 meczach sezonu nie jest chudsze? Jeff Green też nie mógł ustać przed Stephenem Curry’m.

14) *By grać z Warriors. To najbardziej utalentowany klub NBA od czasu Bulls z Jordanem, Pippenem, Kukocem i Rodmanem.

15) Oto myśl po nieoglądaniu Cavaliers od świąt: niski guard, ktoś a’la Tyler Johnson. Nie Derrick Rose, tylko ktoś mogący grać poza piłką. Np Yogi Ferrell albo nawet TJ McConnell, choć lepiej taki z rzutem za trzy. Do licha: Shabazz Napier może być do wyjęcia z Portland. Mamy teraz 185-188cm graczy w roli two-guardów. Cavaliers potrzebują mam wrażenie takiego. Niech Klay postuje, niech to robi – Steve Kerr nie będzie chciał być zakładnikiem tej strategii, tylko mógłby zdziwić się grubo, gdyby na przeciw Warriors wyszedł Lord Isaiah i np Ferrell, dwóch wingmanów i LeBron na centrze. Skrzydłowi Cavaliers są fajni i w ogóle, nawet jeśli jeden z nich to Jeff Green, ale ten zespół wciąż prosi o szybkość, szybkość, szybkość. Musisz być szybszy Cleveland. NBA wokół poszła w szybkość, tak jak trzy lata temu zrobili to właśnie Warriors. To się dzieje wokół Ciebie Cleveland. Skoro już wiesz, że nie wygrasz z Warriors grając wyżej i jedynym dominującym graczem Twojego frontu jest LeBron, dodaj szybkość. Dodaj szybkość drogo (w wymianie), drożej (z użyciem wyboru Nets), dodaj szybkość tanio – wykupienia umów po trade-deadline. Choć o to ostatnie może być trudno, więc myśl, kombinuj. Zobaczymy co Koby Altman zrobi, bo mam wrażenie, że coś zrobi.

16)

– Tylko Kings mają gorszą obronę niż Cleveland
– 12 drużyn NBA ma lepszy net-rating niż Cavs, w tym 5 ze Wschodu
– LeBron jest -73 w ostatnich 15 meczach i trafia 29% 3PT
– Warriors są poza zasięgiem
– Nie umiem oglądać grubych ludzi grających w koszykówkę, sory.

17) Zach Lowe powiedział w zeszłym tygodniu w podcaście z Jeffem Van Gundy’m tak i poczuj się też jak analityk, bo nie jesteś tu przecież przypadkiem:

“Zadaniem naszym, analityków, jest teraz to, żeby wymyślać sytuacje, scenariusze i na końcu samemu dać się przekonać, uwierzyć w to, że ktoś może mieć szanse pokonania Warriors”.

Na co JVG odpowiedział, to co powiedział rok temu chyba na wiosnę: it’s over. Tylko kontuzja może coś zmienić. I spełnienie snów Daryla Morey’a.

Dziękuję za przeczytanie.