[post_list name=”kings”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Ofensywnie najlepszy center NBA, który poprawił swoją efektywność i obronę w sezonie 2014/15. Ostatni rok przyniósł zmianę w tym jak oceniany jest Cousins. Dziś już niewielu zarzuca mu to, że jest problemem w Sacramento Kings. Teraz dominuje opinia, że to Kings są problemem wokół Cousinsa. Ilu miał trenerów w swojej pięcioletniej karierze, już trudno zliczyć… „Boogie” zadebiutował w Meczu Gwiazd i został wybrany do All-NBA 2nd Team. „Boogie” ma grę post-up, kozioł, dobrze podaje, znakomicie zbiera i jeżeli jest zaangażowany, to potrafi też bronić. Trafił 38% rzutów z 5-6 metrów i to zagrożenie wykorzystywał, by mijać rywali przodem do kosza. Był o klasę przed resztą centrów w punktach zdobywanych penetracjami. Był też nr 1 wśród centrów w wizytach na linię i 4. w punktach PER-48, które kreowane były po jego asystach. Na obóz przygotowawczy stawił się w bardzo dobrej formie fizycznej i nieoczekiwanie zaczął wychodzić w pierwszej piątce jako silny skrzydłowy. Nieoczekiwanie też – po nie oddaniu rzutu za trzy przez cały sezon 2014/15 – w pierwszych czterech meczach oddał 10 takich prób. USG Cousinsa w preseason sięgnął prawie 40%. Znów będzie sam ciągnął Kings. Pytanie – ile jeszcze wytrzyma w Sacramento?

2014: Jeden z najtrudniejszych graczy NBA, zarówno pod kątem charakteru, jak i prób oszacowania jego wartości. Cousins miał 5 PER w NBA i mówi się o nim jak o być może najlepszym wysokim graczu post-up (poza halą, w której gra Big Al Jefferson), ale jego 0.89 PPP w post-up było tylko trochę lepsze niż ligowa średnia i wg Synergy Sports był w rzeczy samej po prostu ligową średnią jeśli chodzi o efektywność całej jego gry w ataku. Cousins jest znakomity kiedy zajmie pozycję bardzo blisko kosza. Gorszy kiedy próbuje jab-stepu przodem do obręczy z lewej strony, mając tendencje do strat, popełniania fauli w ataku (3,9 strat PER-36 to najgorszy wynik wśród nie-guardów w NBA) i bycia blokowanym (1,7 razy PER-36, drugi najgorszy wynik NBA). Własnie wymuszanie fauli w ataku jest z kolei jego atutem w obronie, czym próbuje maskować słaby wyskok i to że rzadko grywa powyżej obręczy. Po tej stronie był jednak najlepiej zbierającym graczem NBA (30,5%) wśród tych, którzy zagrali 2000 minut. Poprawił rzut z półdystansu, trafiając świetne 47,6% akcji catch-and-shoot (10 wynik w NBA dla minimum 100 punktów zdobytych w ten sposób). W tym sezonie ma cel aby otrzymać nie więcej niż 5 fauli technicznych. Umie zdominować mecz, rywala, sędziów, trenerów i swój zespół.

2013: Gracz, który powinien być twarzą Synergy Sports, gra tam swój oddzielny mecz, kup i zobacz. Nie ma w NBA zawodnika o tylu sprzecznościach. To strzelec (17.2 pkt na mecz), którego TrueShooting dopiero w ostatnim sezonie przekroczył poziom 50% (52.4). To center, który trafia tylko 46.6% rzutów, bo z biegiem sezonu 2012/13 zakochał się w grze pick-and-pop i więcej niż czwartą część z jego prób stanowią rzuty z 5-6 metrów (tylko 32%). To bardzo dobry drybler, ale przecież center. To dynamiczny i silny gracz, ale jeden z najczęściej blokowanych przy obręczy. To bardzo utalentowany zawodnik w post-up, ale gra przez post stanowi tylko 24.9% jego posiadań. To lider zespołu, który obraża się na swoich kolegów. To zawodowiec, który otrzymał 17 fauli technicznych w poprzednim sezonie (rekord ligi). Aby został graczem wartym maksimum musi: zrzucić 4-5 kilogramów, zrezygnować z połowy prób jakie oddaje z 5-6 metrów, przenieść się bliżej kosza i grać w post, wracać się do obrony i mówić w obronie, a nie odpyskiwać trenerowi. Inaczej, bardzo szybko zacznie się wątpić nie w to, że jest w stanie to zrobić (to już się dzieje), ale w to, że jego talent przekłada się na efektywną koszykówkę. Póki co to czarna dziura w ataku, która nie gra w obronie – Kings mieli 29 obronę i tracili 3.4 punkty mniej na 100 posiadań bez Cousinsa na boisku. Beasley na centrze minus marihuana w aucie. Kings zagwarantowali mu przed sezonem 62 mln dolarów za cztery lata gry.