Vince Carter

#25 rzucający obrońca

Data urodzenia: 26.01.1977 w Daytona Beach
Wzrost i waga: 198 cm / 100 kg
Uczelnia: North Carolina
Draft: 1998: 5 pick – Golden State

[post_list name=”grizzlies”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Kontuzja ścięgna lewej stopy w styczniu pokrzyżowała jego plany. Przyszła po trzech najgorszych miesiącach Cartera w karierze, w których trafiał zaledwie 34% rzutów z gry. Potem zaczął dopiero znajdować rytm w końcówce sezonu, ale tak nbaprawdę nie znalazł go nigdy. Wg MSR był jedynym zawodnikiem NBA, który zaliczył Top-10 regres w grze jeden na jednego i w pick-and-rollu. Jego skuteczność przy obręczy spadła ze słabego 51% do fatalnego 45%. Do tego trafił zaledwie 29,7% trójek i 33,3% z gry na przestrzeni całego sezonu. Przyszły sezon może być jego ostatnim w NBA, jeśli nie uda mu się wskrzesić kariery. Carter pozostaje jednym z najmądrzej podających i najlepiej pozycjonujących się graczy ligi. Jest ikoną i przykładem tego jak wysoko volumowy strzelec może przetransformować swoją karierę w efektywnego role-playera. Memphis 2014/15 nie było jednak Dallas 2011-14. Nie było niestety nawet blisko.

2014: Rogi boiska to nie jego miejsce, ale może nie być w NBA trzech lepszych shooterów za trzy z lewego skrzydła niż Vince Carter – 62/138, 44,9%. Sezon wcześniej trafił stamtąd 61/132 – 46,2%. Carter na koniec kariery ewoluował w jednego z najlepszych spot-up shooterów ligi i praktycznie w gracza typu 3-and-D, który jednak nadal pamięta jak rozegrać pick-and-roll na szczycie. Miał też swój wielki moment w playoffach, gdy trafił z lewego rogu arcytrudnego buzzer-beatera, game-winnera przeciwko San Antonio Spurs. Ślady wieku zaczęły jednak pojawiać się w grze przy obręczy. Carter zaliczył tam zdecydowane career-low 52% wg Basketball-Reference i trafił tylko 6 z 24 rzutów ze strefy floaterów. Jest znacznie lepszy gdy sam penetruje (49%), niż gdy ma skończyć akcje po podaniu. 15 dunków to też było jego career-low. W ostatnim sezonie Mavericks jednak po raz pierwszy w trzech sezonach byli lepsi, gdy grał (+2.7 punktów na 100 posiadań), niż gdy siedział na ławce (+0.5). Latem przeszedł zabieg czyszczący na prawej kostce i opuścił większość obozu przygotowawczego.

2013: Ostatnie lata kariery paradoksalnie zaczynają pomagać jednemu z najlepszych dunkerów w historii ligi w nominacji do Hall-of-Fame. Carter w poprzednim sezonie był jednym z najlepszych rezerwowych ligi, miał 6 PER wśród rzucających obrońców i był w Top10 defensorów na tej pozycji. Statystycznie – bo zyskiwał na tym, że najwięcej swoich minut grał w drugich kwartach. Jego TS% był na poziomie career-high 57.1 (40.6 za 3) i poza zdobywaniem 18.7 punktów PER-36 był też w Top6 blokujących i zbierających na pozycji rzucającego obrońcy. Grając jeden na jednego przeciw niemu rywale trafili zaledwie 28 ze 100 rzutów (Top20 ligi). W tym sezonie grywać będzie nadal głównie przeciwko rezerwowym, choć po dojściu Wayne’a Ellingtona może większość swoich minut spędzać jako niski skrzydłowy.

Gablotka:

Ciekawostki:

Air Canada, VC, Half-Man/Half-Amazing (autorstwa Shaqa), Vinsanity – to tylko kilka z jego ksywek, jakich przysporzył sobie, dzięki fantastycznym wsadom * Na drugie ma Lamar * Tracy McGrady to jego kuzyn, grali nawet razem w Toronto * W 2007 roku szkoła średnia Mainland – do której uczęszczał – postawiła mu pomnik * Członek organizacji Omega Psi Phi * W 2010 roku otworzył własną restaurację w Daytonie * Lubi grać w ping-ponga i kręgle * Rozwiódł się z Ellen Rucker w 2006 roku, ma z nią córkę Kai * Pojawił się na okładce gry NBA Live 2004 * W 2002 roku zagrał siebie w filmie “Like Mike” * Na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney wykonał swój najbardziej pamiętny dunk, tytułowany “Wsadem Śmierci”: przeskoczył wówczas mierzącego 218cm wzrostu środkowego Francji Fredericka Weisa * Po efektownym wsadzie często wykonuje gest przypominający gazowanie motoru * Jako nastolatek chciał grać z numerem 23 jak Michael Jordan, ale rodzice zasugerowali mu by wybrał i wypromował własny. Postawił na 15 * Po liceum otrzymał 50 ofert stypendium! * Obiecał matce (podpisali umowę!), że odbierze dyplom uczelni UNC niezależnie od tego, jak potoczy się jego koszykarska kariera * W czasie studiów zapisywał sobie w zeszycie szczegółowo każdy wsad, jaki wykonał w barwach Tar Heels