Flesz: Kevin Durant wreszcie może zdecydować o sobie

Po tych wszystkich latach, po latach znoszenia rytuałów Kyrie’ego Irvinga, po długich sezonach stania w rogu boiska i wkurwiania się na decyzje Russella Westbrooka, po latach znoszenia nieznającego sprzeciwu, puszącego się i panoszącego się Draymonda Greena, który zmusił go do gry w Warriors wtedy na tamtym parkingu, po latach wygrywania MVP Finałów, ale jakby w cieniu LeBrona Jamesa i Golden State Warriors, w końcu po miesiącach oglądania przytytego Jamesa Hardena w klubowych budynkach i później przerażonych, opuszczonych oczu Bena Simmonsa, Kevin Durant wreszcie będzie mógł zadecydować o sobie.

Wreszcie będzie mógł Kevin Durant zadecydować o sobie, dlatego w czwartek na kilka godzin przed rozpoczęciem free agency poprosił o wymianę z Brooklyn Nets.

Czas teraz, żeby znalazł w końcu ten perfekcyjny dla niego klub, miejsce, w którym osiądzie ze swoim czteroletnim kontraktem. Miejsce, w którym do kumbaja muzyki Steve’a Kerra, którą zna, której słuchał, znajdzie tym razem mniej pasywny, a bardziej agresywny tekst. Nie czas dziś jeszcze na wydzieranie się o stąd przez gardło dotąd i wykrzyczenie wszystkim trzymającym go więzom i sprawom, że w końcu to znalazłem, ale jesteśmy coraz bliżej. Czuć to.

Myte są nagle podłogi nieodwiedzanych od lat pokoi w klubowych budynkach, wyjaśniane są zaprzeszłe sprawy, rozwiązywane są konflikty, raz jeszcze testowane są składy ligi letniej na aktywność i subordynację. Wszystko musi być tip top, w końcu z nieba spadła nam szansa na cztery lata gry Kevina Duranta, tylko miejsce musi być jak z obrazka. Żaden debiutujący Steve Nash nie może być trenerem, żaden Kendrick Perkins nie może wystawać łokciem, żaden Bruce Brown knocić spacingu, bo stoi nie w prawym, a w lewym rogu, to samo Andre Iguodala, i Kevon Looney też już nie będzie przeszkadzać.

Nie mogłem zasnąć wczoraj o tych perspektywach myśląc. 15 lat gry w NBA i przed nami ostatni stand Kevina Duranta.

Wreszcie z palety przeróżnych opcji, przeróżnych wykrzywień składów, będzie mógł przejrzeć oferty wymian, ocenić ruchy we free agency całej ligi i nareszcie, już bez bycia zahukiwanym przez Draymonda, już bez noszenia dwóch twarzy obok Westbrooka, bez nagabywania i straszenia, że coś sobie zrobię Kyrie’ego, bez tych wszystkich niepotrzebnych obarczeń  wreszcie Kevin Durant będzie mógł podjąć decyzję nieobciążoną głosami innych z boku, tylko w spokoju, nie tamując niczego, nie zatrzymując Lu Dorta, kiedy życie nie zatrzyma się, gdy pobiegnie dalej, on będzie mógł w końcu zadecydować o swojej przyszłości.

Przez lata reguły gry tak się zmieniły, że dziś faktycznie przypomina to prawa Jima Crowa, powrót do segregacji rasowej, nierównego traktowania zwłaszcza czarnoskórych koszykarzy, którzy coraz bardziej uwiązani się stają, gdy trafiają na rynek wolnych agentów.