Nail, Blitz, pick-and-roll, defense

Lata lecą, miesiące przemijają, tygodnie uciekają szybciej niż przetwarzamy rzeczywistość. W międzyczasie każdego dnia koszykówka dla jej wiernych obserwatorów ma coś zupełnie niepowtarzalnego. Oprócz wymiaru czysto organoleptycznego, – no-name’y rzucają game-winnera, a synowie mają ofensywny stroke – wiele dzieje się pod skórą play-offów będących szachownicą. Skoro pojawia się takie porównanie, to siłą rzeczy każdy ruch musi mieć swoje uzasadnienie – proste lub skomplikowane. Zgłębianie tej wiedzy wymaga dużej elastyczności, bo nic co koszykówka określa za teoretyczne nie jest takie na poziomie NBA – poletku koszykarskiej fantazji. Mimo to czerpię z tego dużo satysfakcji, czuję się pewniej przedstawiając wam obrazy gry, których zaaferowani dynamicznym przebiegiem akcji mogliście nie dojrzeć.

Kilka miesięcy temu pisałem o defensywnych Blue i Ice, parę tygodni temu przybliżałem grę zawodników w pinch-post. Dzisiaj wrócę do bronionej strefy parkietu, starając się wzmocnić wasz odbiór, gdy czytacie raporty zagranicznych beat-writerów oraz analityków pokroju Zacha Lowe’a. Wchodzimy w bardzo amerykański żargon, dlatego nie ma mowy o jakichkolwiek polskich zamiennikach. Nie wykluczam, że mogliście o tym słyszeć, ale terminy – Blitz oraz Nail na ogół nie są wykorzystywane powszechnie.