Biali nie potrafią skakać

Czas na prawdziwy klasyk wśród klasyków filmów o koszykówce – Biali nie potrafią skakać Rona Sheltona z 1992 roku. Każdy, kto interesował się NBA w latach 90., musiał widzieć ten film, będący modelowym przykładem tzw. „filmu z Polsatu”, jeszcze zanim ta kategoria zaczęła obejmować niemal wyłącznie dzieła z kucykiem Stevena Seagala w roli głównej lub familijne wyroby kinopodobne. W erze przedinternetowej łykało się jak młody pelikan (tutaj miejsce na dowolny żart związany z drużyną z Nowego Orleanu) wszystko, co miało jakikolwiek związek z amerykańską koszykówką, a ten film był jednym z niewielu o naszym ulubionym sporcie, jakie mogliśmy uświadczyć w Polandii.

Koniec z przy długim wstępem – zerknijcie na plakat Biali nie potrafią skakać. Tutaj wystarczy jedno słowo – swagger. Niby banał, ale jest moc w tym zdjęciu. Woody Harrelson z tytułem filmu na koszulce i twarzą zapoconą jak czoło Kevina Garnetta po bójce w jednym z barów w Orlando. No i oczywiście Wesley Snipes – z niezapomnianą czapeczką w stylu kolarza polskiej grupy zawodowej Mróz Supradyn Witaminy i klatą wyszlifowaną jak podłoga w rezydencji Magica Johnsona. Jest jeszcze mój ulubiony element – czyli imiona aktorów na samej górze. Wesley i Woody – klasa sama w sobie, nawet nazwiska są zbędne. Swag w najczystszej postaci.