Flesz: Drabina najlepszych obrońców sezonu

Typowe -splaining jest tu nie na miejscu. Widzimy, że era jeden na jeden obrońców odsunęła się drag-screenem dziesięć metrów od kosza. Obwodowi postawili się w zeszłym sezonie na trybunie i och jak protestowali przeciwko ciągłemu wynagradzaniu wysokich graczy, więc znów obrywało się Rudy’emu Gobertowi, głos musiał podnosić Draymond, tymczasem może ja szukam tylko powodów, żeby nagrody – której już od jakiś pięciu-siedmiu lat fanem nie jestem – nie dawać pojedynczym graczom, tylko jakimś zestawom graczy, duetom, tercetom, dlatego, że tyle jest w naszej grze dziś zasłon, że można nimi poodsuwać z gry niewygodnych obrońców, przesunąć ich do rogu boiska. To też jest jeden z powodów, dla których efektywność ofensywna bije swój historyczny rekord teraz praktycznie co sezon.

O czym wiemy – wiemy, że nie ma presji Jrue Holidaya bez Brooka Lopeza pod koszem, że nie ma Lopeza w środku bez Antetokounmpo wokół, że nie ma laurek na kanadyjskim reddicie dla OG Anunoby’ego bez podwojeń i schodzenia na dół Raptors. Że nie ma tej nagrody bez eye-testu. Że eye-test dziś nie jest najprostszy, bo więcej jest ruchu i szybkości. Że nie ma nawet Marcusa Smarta bez Jaylena Browna, czy nawet Jaysona Tatuma w systemie, w którym Smart może odpocząć, bo Celtics między nimi switchują praktycznie zawsze. Wiemy, że nie ma też dziś w NBA obrońcy, który kiedy chce, to może bronić każdego na piłce w każdej kolejnej akcji i w ten sposób przejąć mecz. Co z tego, że Lu Dort by bardzo chciał to robić – nr 1 ligi w wysuniętym do przodu nosie – albo Mr. Mortal Kombat Alex Caruso. Dlatego to jednak wraca do wysokich, kontrolujących chociaż obszar pola trzech sekund i nie może tak po prostu ta nagroda raz na zawsze odejść na obwód.

Stopnie mojej drabiny będą więc szersze. Może kiedyś NBA nadgoni i zacznie tę nagrodę przyznawać inaczej. To tylko nawet może obronie pomóc, ale nie idźmy tak daleko, zawróćmy, omińmy Bol Bola odbierającego już w listopadzie nagrodę Most Improved Player i wróćmy się do tematu.