Szósty Gracz Top100: #72 J.J. Redick

#75 TOBIAS HARRIS #74 NERLENS NOEL #73 DIRK NOWITZKI

Miejsce w 2016: Poza Top50

Ulubiony gracz mojej dziewczyny. Oczywiście, nieziemsko przystojny.

Obrona Joe Inglesa na J.J’u Redicku może być najczęściej powtarzaną przez nas na Szóstym Graczu historią ostatnich playoffów. Ale w pewien sposób przykryła ona po cichu mały regres, który w wieku 33 lat zaistniał w grze najlepszego rzucającego z Cookeville, Tennessee od czasu, gdy w szkole średniej grał tam Predrag Danilović. A może tylko wytłuściła ten regres? Faktycznie tak, ale nikt o tym w ten sposób wtedy nie mówił.

Tymczasem…

Jeszcze w sezonie 2015/16 mogłeś z pełnym przekonaniem powiedzieć, że J.J. Redick jest najlepszym shooterem w NBA. Jego efektywność w statycznych sytuacjach spot-up wynosiła fenomenalne 1.52 punktu na posiadanie. Ta efektywność w sytuacjach off-screen była na równie doskonałym poziomie 1.12 PPP, jeśli należycie potraktować podwyższony poziom trudności zagrań z wykorzystaniem zasłon, nawigowania obrońcami przed nimi, ruchu stóp, balansu ciała, a potem układu stóp i samego złożenia się do rzutu w ruchu. To jest sztuka i lata pracy.

W sezonie 2016/17 te liczby odpowiednio spadły do poziomów: 1.21 w spot-up i 1.03 w off-screen. I jest to nie lada zjazd, który może opowiadać o tym, że łydki już nie tak sprężynują, że wiosna w nogach z wolna zamienia się w jesień życia. W końcu, “33 lata” piechotą nie chodzi. Zwłaszcza, gdy tyle ruchu i zmian pozycji w grze jednego z najrozsądniejszych ludzi w NBA.

Efektywnie Redick z poziomu elitarnego spadł na poziom bardzo dobry z plusem. To wciąż klasa najwyższa, ale ten regres łatwiej jest też powiązać z wiekiem, niż z kontuzjami gwiazd Clippers i przeniesieniem ciężaru gry na Redicka. Kontuzje te miały przecież miejsce nie tylko w ostatnim, ale w obu ostatnich sezonach.

W dodatku Redick trafił teraz do nowej drużyny; drużyny z rozgrywającymi-liderami, którzy nie rozegrali jeszcze ani jednego meczu w NBA. Nie ma też w Filadelfii opracowanego systemu ofensywnego akcji off-screen, nie ma też Redick chemii – bo przecież nie zna tych ludzi – z tymi, którzy będą mu stawiać zasłony.

Dlatego prawdopodobnie to dobrze dla 76ers, że związali się z nim – fakt, że bardzo wysokim (23 mln) – ale tylko jednorocznym kontraktem. I nie, nie jestem zazdrosny. No może troszeczkę, maciupko, tyci tyci.