Nieefektywni Wizz

Tydzień temu w Bostonie podczas dorocznej MIT Sloan Conference spotkali się faceci bez dziewczyn, nieznający się na koszykówce, którzy całe dnie spędzają przed swoimi laptopami gapiąc się w cyferki i udawali, że wiedzą coś o grze, w którą grał kiedyś Charles Barkley. Poruszano różne tematy wchodząc też w obszary takie jak biometria, genetyka, cały czas szukając kolejnych danych, które pomogą jeszcze lepiej zrozumieć grę, uzyskać jakąś przewagę nad rywalami i podejmować lepsze decyzje na boisku czy przy budowaniu składu. Analityka nieustannie się rozwija i poziom zaawansowania tych zaawansowanych statystyk coraz bardziej się podnosi. O czymś tak prostym i oczywistym jak to, że rzut za trzy jest dużo cenniejszy niż daleka dwójka już nikt nie mówi.

Rzuty za trzy z roku na rok są coraz ważniejsze i jest ich coraz więcej. W tym sezonie przeciętna drużyna oddaje ich w każdym meczu 22.6, w porównaniu z 21.5 w poprzednich rozgrywkach. W przypadku Houston Rockets to aż 33.7 i jest wręcz pewne, że ustanowią nowy rekord NBA pod względem liczby trójek w sezonie. Równocześnie spada liczba prób z mid-range, gdzie rzuty są najmniej efektywne. Cała liga podąża w tym kierunku, ale oczywiście są też wyjątki i w niektórych zespołach wydaje się, że czas stanął w miejscu. Nie nadążają za obecnymi trendami, nie rozumieją ich, myślą jak Barkley i grają na przekór nawet tej najprostszej analityce, jakby chcieli udowodnić, że można wygrywać inaczej. Tak jest między innymi w Waszyngtonie.