Efekt Josha Smitha

Wielu trenerów zazdrości Stanowi Van Gundy’emu tego, że tak po prostu mógł usunąć Josha Smitha ze swojej drużyny. Jest mnóstwo takich sytuacji, gdy trener chciałby pozbyć się zawodnika, który z różnych względów mu nie pasuje, ale albo musi nim grać duże minuty, bo ma on wysokie zarobki i władze klubu nie chcą wydawać takich pieniędzy na rezerwowego, albo musi trzymać go w rotacji, bo management widzi w nim obiecujące perspektywy na przyszłość, albo trzeba nim grać czekając aż generalnemu managerowi uda znaleźć wymianę. Nikt poza SVG nie zwalnia swojego najlepiej opłacanego zawodnika, który na dodatek ma jeszcze kontrakt na dwa kolejne lata za $27 milionów. Takie rzeczy się nie dzieją jeśli nie ma amnestii do wykorzystania, albo nie jest to bezpośrednio związane ze zrobieniem miejsca w salary cap, żeby zaraz podpisać dużo lepszego wolnego agenta. Nawet jeśli taki gracz sprawia poważne problemy i jest ‘rakiem’, najpierw ogranicza się jego rolę, potem ewentualnie odsuwa od drużyny, cały czas starając się znaleźć sposób, żeby jak najmniejszym kosztem go wytransferować, a ostateczność to buyout.

Zwolnienie Smitha na pewno nie było rozsądnym posunięciem z managerskiego punktu widzenia. Oczywiście, jego wartość była niska, nie udało się znaleźć wymiany, a jeśli już ktoś był zainteresowany to oczekiwał żeby Pistons dopłacili swoim pickiem, albo żeby w zamian przejęli inne niekorzystne kontrakty. Można było jednak poczekać do trade deadline i zobaczyć czy nie znajdzie się jakaś zdesperowana drużyna, która za wszelką cenę będzie chciała poprawić swoje szanse w walce o playoffy lub marząc o czymś więcej zgodzi się przejąć Smitha. Gdyby to nie Van Gundy podejmował decyzje kadrowe, pewnie zostałoby to inaczej rozegrane. Ale on nie musiał pytać się o zdanie generalnego managera i czekać czy uda się znaleźć wymianę. Musiał tylko mieć zielone światło od właściciela klubu, że zgodzi się płacić zawodnikowi, którego nie ma już w drużynie. W Oklahomie to by nie przeszło, ale Tom Gores się zgodził i prezydent Van Gundy na prośbę trenera Van Gudy’ego tak po prostu pobył się zawodnika, który mu przeszkadzał. Zrobił coś, o czym wielu trenerów może tylko pomarzyć.