Nikt nigdy nie dominował jak LeBron James

Dlatego tak ciężko typować serie przeciwko niemu ale mam nadzieję,że tym razem będzie rewanż.Mimo to James i tak jest moim zdaniem w Top 3 a jeszcze nie koniec.

O nie, Przemku, jak Cię lubię, to nie uda Ci się wciągnąć mnie w tę dyskusję, bo ten artykuł jest jak zaproszenie do rodziny Adamsów – niby sympatycznie, ale jednak wokół sporo wariatów. Co nie zmienia faktu, że w 100% zgadzam się, że LeBron jest już w absolutnej czołówce wszech czasów, no i że prime Jordana trwał praktycznie do końca jego gry w Bulls, więc te dwa sezony wyjęte z jego koszykarskiego życiorysu w istotny sposób wypaczają te tabele. Generalnie, jest tutaj sporo tzw. “naciągactwa”, bo np. przesunięcie prime’u Duncana o rok (1999-2005) dość znacząco deformuje “cyferki”. Takich przykładów jest więcej, ale mniejsza o to. Ciekawy tekst, ale nie piszę się na debatę z tymi, którzy lada chwila nadciągną na tę sielską łąkę. Pzdr.

Myślę że te dwa „3-latka” powinno się traktować łącznię jako 6 lat, bo ile spotkań rozegrał w 94-95? 10-15? LeBron jest dla mnie zaraz za Jordanem ale nigdy go nie przeskoczy. Nie potrafi być takim skurw*synem, zabójcą jakim Jordan był.

Jeśli to zasługa (ten art) siostrzeńca to propsujemy rodzinę:) We are all witness – dawno slogan tak nie oddawał rzeczywistości. Czy jesteśmy fanami LBJ czy nie, nie ucieszy nas wszystkich koniec jego kariery. Tak jak i tego z LAL co zgarnął kontrakt na ponad 40 milionów ostatnio…

potworek wyszedł “George Mikan „z tamtych czasów” byłby grać dzisiaj w koszykówkę w NBA?”

A ja cieszę się, że w takim TOP 10 łapie się Shaq, bo mam wrażenie, że dość łatwo przychodzi deprecjonowanie jego pozycji w historii ligi.

Świetne. Ciężko LeBronowi będzie przeskoczyć Jordana, choćby dlatego, że zawsze bardziej pobłażliwie patrzymy na legendę w historii i chyba mało kto zrobił tyle dla popularyzacji NBA co MJ. Z drugiej strony, chyba jednak jeszcze nie ta klasa i nie wiadomo czy kiedykolwiek będzie TA KLASA. Nawet jak cyferki będą lepsze, no np. tegoroczne mistrzostwo (spore szanse) czy puśćmy wodzy wyobraźni – szansa na hipotetyczny 4-peat. Jak ktoś wyżej napisał, to nie ten sam typ jak ten “psychopata” ;-), który “mordował” wszystko na jego drodze. Z kolejnej strony pomijając Kobego (gorszą wersje “psychopaty”) kto nim teraz jest lub może zostać ?. Ale to, że jest/będzie drugi dla mnie nie ulega wątpliwości. Zresztą tak miało być od samego początku, jesteśmy świadkami, historia się wypełnia.

Temat rzeka. Wieczne porównania graczy z dwóch rożnych wieków, dekad i nie tylko. Te pytania które zawsze nie dawały mi spokoju kto jest lepszy, kto by wygrał w swym prime pojedynek 1 na 1. Kto więcej wnosi do drużyny. Ten tekst przypomniał mi inny tekst Pana Przemka dotyczący Len’ego Bias który był świetny, aż ciarki przechodziły jak się czytało historie zawodnika który mógł być kryptonitem Jordan’a. Dla mnie Lbj jest już 2, tylko MJ stoi wyżej. Ale historia Jordan’a się skończyła, a Lebrona nie. Poczekamy zobaczymy!

Heh, I tak Kobe > James czy ty tego chcesz przemku czy nie.
Mam wielką nadzieję, że Spurs przymkną w czerwcu tego roku co niektórych.

Czy wy, psychofani Jamesa, zdajecie sobie sprawę, że jedna, jedyna trójka, a wcześniej off zbiórka Bosha, uratowały Legacy samozwańczego króla? Czy wy zdajecie sobie z tego sprawę?

Wiecie, że gdyby nie Allen, James byłby gościem, który przegrał 2 z 3 finałów?

Zawsze takie artykuły traktuje z taką samą powagą jak statystyki w stylu “jest pierwszym zawodnikiem który rzucił 36 punktów na skuteczności 57%, zebrał 7 piłek i miał 5 asyst w back-2-back”.Oczywiście mam świadomość, że to zabawa, autor sam o tym nadmienia jednak nie zapominajmy, że takie artykuły są głównymi prowodyrami wszelkich sporów.Po co więc prowokować?

P.S Wystarczy prime Jordana przesunąć z lat 86-92 na 87-93 i już wszystkie wyliczenia idą w łeb.To tylko świadczy o tym, że statystyki można na ogół przedstawić tak żeby zgadzały się z góry założoną tezą.

Czyli Duncan w swoim pierwszym roku gry zanotowal lepszy wynik niz w sezonie 2004/2005? Wow, nie wiedzialem. ;-)

Wow jak zobaczyłem tytuł arta wiedziałem, że będzie jazda ;)
Zresztą Przemek już w pierwszy zdaniu zapowiedział co się będzie działo w komentarzach.

BTW Dzisiejszy odcinek sponsoruje literka P jak psychofan :P

Może i LeBron nigdy nie będzie lepszy od MJ, ale skąd niektórzy już to wiedzą ?
MJ już nic nie poprawi a LeBron – zobaczymy …

Oj, dobrze, że Kobe Bryant nie widzi tych statów :))))

Tekst o LeBronie a dla niektórych oczywiście najlepszy moment żeby pohejtować Bryanta. Nawet w artykule o suszy w Kambodży robiliby to samo. Ale LeBrona hejtować nie można bo zagryzą i od oszołomów zwyzywają ;)
Nie wystarczy, że możecie sobie tu posłodzić wzajemnie o wielkości Jamesa? Po co sprowadzać dyskusję na poziom polskiej polityki?

Bazowanie na takich statystykach pokazuje bardziej poziom konkurencji w danych czasach niż dominacje danego zawodnika. Jordan podzielil swoje punkty z Magic’iem, Shaq z Duncanem, Kobe z Lebronem. Gdy Kobe zostawal MVP sezonu to bil sie z CP3 do ostatniego meczu wiec pewnie rozlozenie glosow jest 51/49. 2 z 6 lat dominacji KB byla w “czasach Smusha Parkera” w Lakers. Caly artykul to takie dopasowanie zestawu statystyk aby jakos udowodnic teze.

Pod innym kątem. Zapytałem mamy: “kim jest LeBron James? Nie ma pojęcia. Kim jest Michael Jordan? A to ten koszykarz”. Wszyscy wiedzą kim jest MJ… ;)

Skoro rozgorzała tak interesująca dyskusja, to i ja pozwolę sobie wtrącić swoje “trzy grosze”.

Po pierwsze, rozumiem Przemku że w oczekiwaniu na czwartkową noc chciałeś zapewnić nam zajęcie – i udało CI się to;) A poważnie, to rzuciłeś dobry temat do dyskusji i założę się że nie oczekiwałeś, iż zakończy się ona jednomyślną konkluzją. To po prostu niemożliwe.

Po drugie, z artykułu Przemka wyciągam jedno przesłanie, które jak rozumiem Przemek chciał nam przekazać – LBJ jest już w grupie najlepszych z najlepszych, TOP3 czy jak wolicie – to fakt i pora się z tym pogodzić. Udowodnił co miał udowodnić i teraz już tylko nadbudowuje pomnik nad solidnymi fundamentami.

Po trzecie, dyskusje który z zawodników jest najlepszy, “GOAT”, MJ czy LBJ są, moim zdaniem, jałowe i trącają amerykanizacją. W USA musi być zawsze ten jeden, ale czy my na pewno musimy się temu poddawać? Moim zdaniem nie. Nie traćmy czasu na taką dyskusje. Dla mnie MJ zdefiniował koszykarza grającego na pozycji SG, a LBJ na SF. Obaj są w moim “Dream Team’ie”. Czekam z niecierpliwością na graczy, którzy zdefiniują mi PG, PF i C.

Po czwarte, w dyskusjach typu Mj vs. LBJ często wkracza się na poziom wpływu danego gracza na postrzeganie koszykówki na świecie, na to jak jest rozpoznawany itp. Moim zdaniem nie da się tego porównywać. Tak jak zauważył WEREGIL MJ był ikoną popkultury. “koniem pociągowym” i twarzą ekspansji NBA na świat. To wynik zbiegu okoliczności – oczywiście wielkości MJ jako koszykarza, jego osiągnieć, IO w Barcelonie i Dream Team I, NIKE jako propagatora brandu MJ, jego charyzmy i osobowości. MJ niejako został namaszczony na bycie No. 1 bo takie były czasy. Nie mam oczywiście tego za złe MJ, jego szczęście, ale nie powinno podawać się tego jako argumentu w dyskusji MJ vs. LBJ.

Po piąte -Przemek ma dużo racji pisząc ze nikt tak jak LBJ nie dominował ligi. Ale chyba nie wszyscy rozumieją o jaką dominację tu chodzi. Ja rozumiem “dominację” w kontekście artykułu Przemka jako powszechną świadomość i opinie że dany zawodnik jest najlepszy na świecie. Nikt dotychczas nie podniósł, że zdaje się w ubiegłym sezonie (poprawcie mnie jeśli się mylę) prawie wszyscy głosujący w na MVP, oprócz jednego, wybrali LBJ na pierwszym miejscu. To oznacza prawie jednomyślność. Konsekwentnie – LBJ zdominował ligę i gre jak nikt inny. Oczywiście ktoś może podnieść argument, że w drugiej połowie lat 90-tych ludzie głosowali na Mailman’a a nie na MJ bo mieli dość dominacji MJ. Mogło tak być, nie wykluczam. Wniosek – tej dyskusji też nie rozstrzygniemy i nawet liczby nam w tym nie pomogą.

Po szóste – kiedyś biegałem po asfaltowym boisku rzucając piłką do blaszanego kosza twierdząc ze jestem Kobe. A dziś paręnaście lat starszy dość krytycznie oceniam jego karierę i osobę. U mnie nie jest w TOP3, a nie wiem nawet czy w TOP10 by się załapał. Takie jest moje zdanie. Mam do tego prawo. Tak jak i inni mają prawo mieć inne. Szanujcie moje a ja będę szanował wasze. Houk.

Profani, świętokradcy, w najlepszym razie prowokatorzy!!!
Jak śmiecie w ogóle zestawiać Baryshnikova z Godzillą? (chociaż oczywiście obie postacie w swojej klasie i w swoim stylu dominowały/dominują w grze zwanej koszykówką) :)

Porównać “greatness” dominujących zawodników z różnych epok można tylko w jeden sposób: we własnym sercu i sumieniu. I to tylko pod warunkiem, że się te epoki przeżyło i w ich trakcie widziało mecze obu porównywanych. Oglądanie i ocenianie meczy z dawnych lat z wideło czy teraz z kompa, nie daje odpowiedniego “kontekstu przeżyciowego”. Nie można obecnymi oczami, wyhodowanymi tylko na dzisiejszej lidze, oglądać meczy dawnych, bo wtedy rzeczywiście Mikan wyda się strasznym fajtłapą, a Jerry West Eugeniuszem Kijewskim. Nie mówiąc już o tym, że nie można odpowiednio przeżyć ich stawki. Zresztą szkoda miejsca i czasu na wyjaśnianie owych meandrów epistemologii. Sapienti sit.
I mimo że powyższe obarczone jest – mówiąc szumnie – szeregiem wad poznawczych związanych z właściwościami obiektu poznającego i sądzącego (nieobiektywizm, zmiany w postrzeganiu związane z dorastaniem, mnóstwo innych czynników…), jedynie częściowo łagodzonych przez statystykę, to właśnie tego typu ocena “wielkości zawodników” jest wbrew pozorom najlepsza i najsensowniejsza.
A że zawsze przy tego typu metodzie ktoś będzie mógł krzyknąć: a ja się nie zgadzam! mi się wydaje inaczej! Mój psychofanowy sąd i ogląd rzeczywistości (najlepiej takiej, o której tylko czytał i widział urywki na YT oraz oglądał ją w statystykach) jest lepszy niż twój!… etc. Trudno. Np. mnie to wcale nie przeszkadza. To nie jest metodologia badań naukowych ani procesu karnego, więc niech każdy ma swoje lepsze czy gorsze zdanie.

A moje zdanie jest takie jak na wstępie.
Pomimo, że uwielbiam LBJ i mu kibicuję, że z przyjemnością oglądam jego mecze, uważam go za obecnie najlepszego zawodnika, podziwiam jego osiągnięcia, statystyki, styl gry… etc. Ale…
Ja doskonale pamiętam całe lata 90-te i tamte playoffy, tamte finały, a nawet retransmisje kilku meczy z końcówki lat 80-tych. I niestety (albo stety) takiej dominacji w grze, gdy na boisko wychodził MJ, do dzisiaj nie widziałem. Mike nawet przegrywać potrafił w dominujący sposób. Jak na boisko wychodzi Lebron to po prostu może przegrać i nikogo to nie zdziwi. Może położyć mecz, zniknąć w końcówce, od czasu do czasu być po prostu człowiekiem. Z Jordanem było to nie do pomyślenia. No może najbliżej tego było w którymś meczu z Indianą.

A o swoich wrażeniach płynących z porównania gry MJ i LBJ nie zamierzam z dzisiejszymi nasto-dwudziestolatkami dyskutować. Natomiast jeśli znajdzie się tutaj matuzalem taki jak ja, który pamiętał GOAT in his prime, to zapraszam do dyskusji w tym przedmiocie.

PS. Bodaj w 93 r., jak MVP został Barkley, ktoś powiedział, jakiś trener czy dziennikarz: “fajnie, że został, należało mu się, słuszny i sprawiedliwy wybór, ale prawdziwy MVP i tak jest tylko jeden. I wszyscy wiedzą kto nim jest.”
To tyle w przedmiocie wymyślonego przez Autora kryterium ;)

Przemek to umie (lubi? :D) wsadzać kij w mrowisko :)

O ile podoba mi się jego podejście do tematu, o tyle nie podoba mi się wybrane przez niego kryterium. Nagrody indywidualne, przyznawane są przez ludzi, co czasem wypacza oceny (vide MVP dla Kobego w ’07 i jego wybory do defensywnych piątek…). Jeśli ktoś by chciał wiedzieć, kto był najlepszy w opinii innych graczy niech sobie obejrzy “Rebound: The Legend of Earl ‘The Goat’ Manigault” :)

Co zaś do tematu. Do mnie bardziej przemawiają takie rzeczy http://postimg.org/image/urbwixf8r/ . Podoba mi się, co powiedział Mark Jackson komentując podanie LBJ na corner 3 do Bosha w game 5 – wszyscy chcą, żeby był jak Michael. Ale on nie jest jak Michael. On jest jak Michael I Magic. Jeśli ktoś bardziej sobie ceni scoring i jordanesque będzie wolal MJ. Jeśli woli grę bardziej all-around i raczej kreowanie innych niż granie samemu (wybuch radości po 3 Allena? :) ) to będzie się raczej skłaniał ku Magicowi czy Jamesowi. Ale to nie jest dyskusja, który Z NICH jest lepszy – tylko JAK ktoś postrzega bycie najlepszym.

A co do samego porównywania karier. Warto pamiętać, że wiele czynników ma wpływ na ostateczne osiągnięcia – kontuzje, inne problemy zdrowotne (np. bycie nosicielem HIV), ciągłość kariery (np. zrobienie sobie przerwy na baseball), kluby do jakich się trafia (nie da się wygrać mistrzostwa w słabym zespole), układ sił w lidze (np. trwa dynastia Bulls), inni wielcy zawodnicy (Shaq to kozak, bo grał przeciwko kozakom, Howard to ciota, bo gra kozaka przeciwko ciotom) itp. Czasem to powód, żeby oceniać zawodnika wyżej niż jego faktyczna kariera (“na pewno osiągnąłby więcej, gdyby nie kontuzje!”) czasem odwrotnie (“phi, przecież Lebron grał 20 lat w lidze bez żadnych kontuzji, nic dziwnego, że ma takie statsy”), ale koniec końców rozliczamy jednak z tego, co zrobił w danych okolicznościach a nie – do czego byłby teoretycznie zdolny.

Jak to się mówi? Kto wierzy nie potrzebuje żadnego dowodu, kto nie wierzy żaden dowód mu nie wystarczy? 4 MVP w 5 lat, 4 NBA finals z rzędu i cała masa “pomniejszych” osiągnięć. Give man some credit.