zNYKajacy: Nie taki dumb Polack

W moim obsesyjnym poszukiwaniu naszych tropów w historii dalekiej i bliskiej, odkrywaniu tego widomego znaku przewodnictwa wśród narodów, służącego udowodnieniu, że to Polacy rządzą światem, a nie jakoby górale z wzgórz Golan, natrafiłem na postać, która łączy w sobie większość wątków poruszonych do tej pory w mojej powieści epistolarnej na 6G. Są tacy ludzie. Amalgamaty. Lepiszcze. Otoczaki. Którzy są spoiwem zdarzeń, miejsc i czasu. I są nasi. Nadwiślańscy. Przaśni.

Naszemu bohaterowi przyszło się na świat w 1927 r. we Wschodnim Chicago… tyle, że w stanie Indiana… Myślę, że miał z tego powodu wiele intrygujących konwersacji w swoim życiu. O które Chicago chodzi? Na chrzcie dano mu na imię Vincent. Ale wołano na niego Vinny. Nie był jednak Włochem. Jadł śląskie i dożylnie dostawał zasmażkę, bo urodził się w domu imigrantów z Polski – z ojca murarza i matki, o której profesji annały milczą. Po ojcu było mu Boryla (Baryła? Goryla?). Żeby tymi narodowymi wątkami jeszcze zamieszać, w sezonie 1944-45 ten center, o wzroście 6’5” został Ajriszem, przywdziewając opaskę kapitana drużyny koszykarskiej uczelni Notre Dame. I byłoby pewnie wszystko pięknie sobie szło, gdyby nie służby mundurowe. Oni zawsze potrafią poplątać ludzkie losy.