[post_list name=”kings”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

“Very poor man’s Tyson Chandler”. Rolujący do obręczy patyczak z UCLA, który nie grzeszy koszykarskim IQ, ani umiejętnościami z piłką, ale na przestrzeni kilku lat kariery ewoluował w solidnego centra NBA. Fakt, że Doc Rivers nie ufał mu w playoffach, grając Glenem Davisem na tej pozycji, pokazuje też jednak, że trudno jest mu powierzyć rolę quarterbacka w obronie. Z drugiej strony Hollins był nr 1 w NBA po obu stronach obręczy – dla minimum 70 rzutów trafił najlepsze w lidze 73,6% (głównie dunków), a dla minimum 50 meczów rozegranych bronił jej najlepiej wg SportVU (36,6%). Popełnia jednak przy tym bardzo dużo fauli, ufając każdej pompce jak Ewa Chodakowska. Tylko jeden gracz NBA popełniał je częściej – faule – PER-36, spośród tych którzy w zeszłym rozegrali co najmniej 400 minut (6,5).

2013: Atletyczny 7-footer ze słabymi instynktami gry z piłką. W Clippers pełni rolę DeAndre Jordana Lite. W poprzednim sezonie wsady stanowiły aż 59% jego celnych rzutów (1m w NBA). Hollins miał najniższy wskaźnik przechwytów w całej NBA (0.5) i trzeci od końca wskaźnik asyst (2.4). Pozostaje w NBA z uwagi na swój wzrost, potencjał bycia finiszerem i niespełniony potencjał bycia solidnym obrońcą. Rivers może jednak szybko stracić do niego cierpliwość.