[post_list name=”spurs”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

W swoim debiutanckim sezonie potwierdził, że może być znacznie lepszym zawodnikiem niż sądzono w dzień draftu, kiedy został wybrany dopiero w drugiej rundzie. W pierwszej połowie sezonu większość czasu spędził na ławce, ale później władze klubu zrobiły dla niego miejsce, zwalniając Jimmera Fredette. Od lutego McCallum zaczął dostawać regularne minuty jako zmiennik i dobrze wykorzystał swoją szansę. Miał nawet okres 10 meczów, kiedy pod nieobecność kontuzjowanego Thomasa był podstawowym rozgrywającym Kings, zaliczając wtedy 13.8 punktów i 7.3 asyst. Największy problem miał ze skutecznością i w całym sezonie trafił tylko 37.7% rzutów z gry. Musi zdecydowanie popracować nad selekcją rzutową. Co prawda dobrze spisywał się na dystansie (37.3%), ale dużo częściej decydował się na rzuty tuż sprzed łuku, gdzie miał skuteczność ledwie 27%. Zdecydowanie lepszy w catch-and-shoot (40% z gry) niż rzucając pull-upy (27%). Jako playmaker zaliczył solidny wskaźnik asyst 25.1, będąc równocześnie jednym z najrzadziej tracących piłkę rozgrywających NBA. Jego wskaźnik strat wyniósł 8.2, a lepsi od niego byli jedynie Patty Mills i Chris Paul.

Niektórzy mylili go z fenomenalnym C.J.McCollumem z Lehigh, który ostatecznie wylądował w Portland Trail Blazers. Raya McColluma oglądałem raczej nieczęsto, głównie z racji tego, że Detroit Mercy grali w słabszej Horizon League. McCallum nie będzie zagrożeniem dla McLemore’a, ale ponad 18 punktów i 4 asysty na poziomie Division I to całkiem fajna linijka w CV, a także fakt, że Ray to bardziej playmaker niż combo guard o wzroście 193 cm. O przeglądzie pola podyskutujemy w trakcie sezonu, ale nie nastawiajmy się na strzelanie (32% za trzy). (Sebastian Hetman)