[post_list name=”jazz”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Kiedy tyle się mówi o Rudym Gobercie, Favors ma za sobą sezon career-highs 16.0 punktów, 8.2 zbiórek i 1.7 bloków na mecz… Dziś wszyscy chcą wiedzieć czy Derrick Favors będzie rzucał za trzy. Ale spokojnie. Dopiero co ten elitarny rim-finiszer (71%), podniósł skuteczność z półdystansu z poziomu 31% do 36%. To był dopiero pierwszy dobry krok Favorsa w tym kierunku. Inaczej Jazz umarliby w ataku, grając duetem Favors-Gobert… Cóż, to co było, trudno porównać z życiem w dostatku, ale przynajmniej dzięki rzutowi Favorsa z krótkiego półdystansu, Jazz mogli przetrwać ofensywnie. Snyder w drugiej połowie sezonu grał nawet na niego zagrywki off-screen, po których Favors wchodził w pole trzech sekund, obracał się w kierunku do kosza i od razu rzucał a’la w ostatnich latach Tim Duncan. Duet Favors/Gobert był +2.0 PER-48. Zdobywał tylko 100.9 punktów na 100 posiadań, ale tracił najlepsze z Top-25 duetów Jazz w minutach 96.2 punktów na 100 posiadań. I to nie dlatego, że Favors, podobnie jak Gobert, może ścianować obręcz. To także dlatego, że Favors robił bardzo dobrą pracę switchując na guardach i już w tak młodym wieku rozumie rotacje. Może nigdy nie zostać All-Starem – nie wiemy nawet czy tak naprawdę może grać czwórkę obok Goberta, czy też w ciągu kolejnych sezonów nie zostanie przehandlowany – ale …w końcu trójki… oddał 6 trójek, …trafił jedną. Dwie były z rogów, jedna celna. Latem pracował nad właśnie nad tym rzutem z dystansu. Pozostaje przy tym morderczym rollerem do kosza – choć brakuje mu trochę touch przy obręczy – do którego ludzie nie chcą skakać z blokiem (trafia w karierze solidne 66% z linii). Nie ma na to statystyk, ale Favors musi być w czołówce ligi w tym jak długo w meczu ma wyprostowane ręce w łokciach. Ma wręćz książkową technikę zbierania piłki w dwie ręce i jest graczem, który bardzo powoli, ale stopniowo się rozwija.

2014: Potężny silny skrzydłowy/center, który z każdym rokiem poprawia swój PER, ale miał gorszy sezon – jak i cały skład Jazz – po bronionej stronie parkietu. W dół poszły jego wskaźniki bloków PER-36 (2.6 -> 1.8) i zbiórek (11.0 -> 10.4). Często był spóźniony z pomocą i bronił obręczy na zaskakująco słabym jak na jego możliwości poziomie 51%. Bronił też post-up poniżej ligowej średniej – 0.95 PPP. W ataku był nr 8 w NBA w touches-per-game w promieniu do czwartego metra od obręczy (7.1) i kończył akcje na bardzo dobrym poziomie 67%. Wciąż jednak brakuje mu go-to-move w post-up, bywa tam nieporadny i w 320 posiadaniach rzutowych zdobywał zaledwie 0.78 PPP. Nie był też zagrożeniem rzutowym – trafiał 31% z midrange. Spędził jednak lato, oddając minimum 500 rzutów z midrange dziennie i efekty widać już było w preseason. W tym sezonie ma być starterem jako center (zamieniają się z Enesem Kanterem pozycjami), ale za nim słychać już kroki Rudy’ego Goberta, więc wciąż trudno przesądzać na jakiej pozycji będzie grał w przyszłości.