Zawodnik wybrany z niskim numerem draftu, który okazał się lepszy niż wielu zawodników wybranych przed nim. Często określany jest także jako steal, czyli przechwyt draftu. Jego przeciwieństwem jest bust.
Często są to zawodnicy, którzy potrzebują więcej czasu na rozwój, a ich prawdziwy potencjał w czasie draftu nie jest jeszcze znany. Inny rodzaj sleeperów to gracze z małych uczelni lub spoza Stanów Zjednoczonych, którzy nie przykuli większej uwagi skautów NBA. Wobec rozwoju skautingu zdarza się to jednak obecnie dużo rzadziej.
W historii NBA w Meczu Gwiazd zagrało 3 zawodników, którzy nigdy nie zostali wybrani w drafcie (Brad Miller, John Starks, Ben Wallace), i 68, którzy wybrani zostali w drugiej rundzie lub niżej. Wybrany w 1996 roku z 15. numerem Steve Nash jest najniżej wybranym MVP ligi w historii. W Galerii Sław znajduje się obecnie pięciu graczy, którzy zostali wybrani z numerem 40 lub niżej:
- Sarunas Marciulionis – 127. wybór.
- Dan Issel – 122. wybór.
- Artis Gilmore – 117. wybór.
- Drazen Petrovic – 60. wybór.
- George Gervin – 40. wybór.
W ostatnich latach pośród największych sleeperów ligi wymieniano przede wszystkim Manu Ginobiliego (57. wybór), Montę Ellisa (40. wybór), czy Isaiah Thomasa (60. wybór). Określenia sleeper często używa się jednak również wobec graczy wybranych wyżej, jeśli tylko okazali się niespodziewanie dużo lepsi niż się tego spodziewano. Jako przykłady można wymienić Erika Bledsoe (18. wybór), Serge’a Ibakę (24. wybór), czy Davida Westa (18. wybór). Sleeperem jest też oczywiście Marcin Gortat, który w 2005 roku wybrany został dopiero z 57. numerem.
