Qualifying offer. Oferta jednorocznego gwarantowanego kontraktu, którą kluby NBA muszą wystosować w stosunku do swoich zastrzeżonych wolnych agentów pomiędzy dniem ostatniego meczu finałów NBA i 30 czerwca. Oferta ta staje się wiążącym kontraktem w momencie, w którym gracz ją podpisze.
Wysokość oferty kwalifikacyjnej w przypadku graczy na kontraktach debiutanckich zależy od ich miejsca w drafcie i tego, czy spełnili tak zwane kryterium starterów (czyli rozegrali minimum 41 meczów lub 2000 minut w ostatnim sezonie). W przypadku innych graczy oferta musi wynosić 125% zarobków z ich ostatniego roku gry lub minimalne zarobki plus 200 tysięcy dolarów (w zależności od tego, która z tych liczb jest większa).
Oferta kwalifikacyjna jest ważna do 1 października, choć może zostać przedłużona na życzenie klubu (maksymalnie do 1 marca). Jej istnienie wynika ze specyfiki zastrzeżonej wolnej agentury, zgodnie z którą kluby mają prawo do wyrównania każdej oferty innego zespołu, którą otrzyma ich zawodnik. Aby jednak mieć ku temu możliwość, muszą najpierw przedstawić graczowi swoją ofertę – czyli właśnie ofertę kwalifikacyjną.
Zawodnicy od czasu do czasu decydują się na podpisanie oferty kwalifikacyjnej, gdyż dzięki temu mogą szybciej stać się wolnymi agentami. Dzieje się tak najczęściej w sytuacji, kiedy nie są w stanie porozumieć się ze swoim zespołem w sprawie przedłużenia kontraktu. Spośród wszystkich 14 graczy z pierwszej rundy draftu, którzy kiedykolwiek podpisali ofertę kwalifikacyjną, tylko Spencer Hawes w 2012 roku zdecydował się na pozostanie w tym samym zespole (76ers). Ostatnim graczem, który podpisał ofertę kwalifikacyjną był Greg Monroe z Detroit Pistons. Zdecydował się na to na początku września 2014 roku.
