[post_list name=”spurs”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

To może być największy wyczyn Laboratorium Gregga Popovicha – wyprodukowanie ofensywnego go-to-guya z zawodnika, który w koledżu grywał jako silny skrzydłowy i do NBA przychodził bez rzutu za trzy i dobrego kozła. Za nami kolejny rok procesu, przed nami następny, kiedy wraz z malejącą rolą starzejących się Tony’ego Parkera i Manu Ginobiliego, rosnąć będzie rola Leonarda. Jego wszechstronny progres w grze 1-na-1, jaki dokonał się w sezonie 2014/15, najłatwiej zmierzyć statystyką wizyt na linii. W 66 meczach sezonu 2013/14 Leonard był na linii tylko 126 razy – w 64 meczach sezonu 2014/15 oddał dwukrotnie więcej wolnych, bo 252. Leonard miał 150 punktowych posiadań w post-up, po tylko 88 w sezonie 2013/14. Co ciekawe, wg Synergy Sports poziom jego izolacji i akcji w pick-and-rollu pozostał taki sam, ale Leonard przez pierwszą część sezonu 2014/15 z powodu kontuzji oka i dłoni, był cieniem samego siebie… Zanim po przerwie na Weekend Gwiazd eksplodował w jednego z 3-5 najlepszych koszykarzy ligi w dwóch ostatnich miesiącach sezonu regularnego. To wtedy Leonard otrzymywał więcej szans na kreowanie w pick-and-rollu i mimo kryzysu na starcie – widocznego w career-low 35% za trzy i 52% za dwa – w górę poszły statystyki PER-36 jego punktów, zbiórek, asyst i przechwytów. No właśnie – przechwytów. Był liderem NBA w przechwytach na mecz i pożerał rywali w grze 1-na-1 tak jak dawno temu robił to Ron Artest – fizycznie, zasięgiem ramion i nie nabierając się na zwody. Powinien pozostać defensywną bestią i wciąż rozwijać się w coraz lepszego gracza ataku. Jedyny znak zapytania to zdrowie – Leonard jeszcze ani razu w swojej karierze nie zagrał więcej niż 66 meczów w sezonie regularnym.

2014: MVP Finałów w swoim trzecim roku w lidze, najmłodszy od czasu Magica Johnsona w 1980 roku. W serii z Heat zdobywał 17.8 punktów ze skutecznością 61.2% z gry, trafiał 57.9% trójek, miał 6.4 zbiórek, 2 asysty, zaliczał 1.6 przechwytu i 1.2 bloku na mecz. W ostatnich trzech meczach Finałów był najlepszym strzelcem Spurs, a przez całą serię bardzo dobrze spisywał się też w obronie przeciwko LeBronowi Jamesowi. Wcześniej rozegrał dobry sezon zasadniczy, ale długo nie był to przełomowy rok, na który wszyscy czekaliśmy. Pozostawał w tle doświadczonych gwiazd San Antonio i dopiero w drugiej połowie zaczął odgrywać większą rolę, w Finałach wysuwając się na pierwszy plan. Poczynił postępy w ataku, między innymi dalej poprawiając swój rzut. Na dystansie nie był już tylko strzelcem z rogów, więcej rzucał ze szczytu i skrzydeł trafiając tam 38% trójek. Według Synergy Sports był jednym z najefektywniejszych zawodników grając z piłką w pick-nad-rollu (1.02 PPP) i w post-up (1.11 PPP), ale tego typu akcje stanowiły łącznie tylko 18% jego ofensywy. Atak Spurs rzadko był pod niego ustawiany i nadal najczęściej pełnił rolę spot-up shootera, ścinającego i gracza kończącego kontry. Poza tym jest bardzo wszechstronnym zawodnikiem, który dobrze zbiera, podaje i odgrywa absolutnie kluczową rolę w defensywie Spurs (z nim tracili 4.8 punktów mniej na 100 posiadań).

2013: Młody niski skrzydłowy z ogromnym potencjałem, w którym Popovich widzi przyszłą gwiazdę nr 1 Spurs. Już w swoim debiutanckim sezonie zaprezentował się z bardzo dobrej strony, a w drugim roku było widać znaczący postęp. Przede wszystkim stał się efektywniejszy w ofensywie (TS% 59.2%) i był jeszcze groźniejszym strzelcem z rogów, trafiając tam 43% trójek. Coraz lepiej radzi sobie także w kreowaniu pozycji do rzutów, poprawił się w izolacjach i w post-up. Według Synergy był nawet najefektywniejszym zawodnikiem w post-up w całej lidze (1.18 PPP i 69% z gry). Co prawda była to niewielka próba, bo tego typu akcje stanowiły tylko 4.4% jego zagrań, ale przede wszystkim liczy się postęp, a rok wcześniej notował tylko 0.25 PPP, mając jeszcze mniej takich akcji. Natomiast jego najsilniejszą stroną nadal pozostaje defensywa. W zeszłym sezonie zatrzymywał niskich skrzydłowych rywali na PER wynoszącym 12.6, a Spurs mający trzecią najlepszą obronę w lidze, z nim na parkiecie tracili dodatkowo 4.3 punktów PER-48 mniej. Coraz bardziej staje się two-way playerem i było to widać w Finałach, gdzie zaprezentował się rewelacyjnie. Nie tylko walczył w obronie przeciwko LeBronowi, ale też zaliczył 14.6 punktów i 11.1 zbiórek będąc najlepszym zawodnikiem Spurs w trzech ostatnich spotkaniach.

Gablotka: