Wake-Up: Benny Mathurin Game. Indiana już 2-1 w Finałach

Wydaje się, że Indiana Pacers cały sezon nie przegrali meczu, w którym prowadzili. W piątek mieli będą szansę być już w Finałach 3-1 i mieć na linach ten cały – wciąż faworyzowany! – 68-14 skład OKC Thunder. Tylko pytanie: czy ten team, potrafiący dominować grę w obronie i na deskach, wstrząsać meczami i wywalać rywali z rytmu większą fizycznością, niż tu dotychczas pokazuje – czy ten team w ogóle wyjdzie na boisko?

Zmiana pierwszej piątki, tuż przed Finałami, przez Marka Daigneault leci mu póki co w twarz, chociaż może jego przyćmione spojrzenie jeszcze tego nie widzi. Rezygnacja z duetu Holmgren-Hartenstein – razem grali tylko śladowe minuty w trzecim meczu – jest póki co jedną z najgorszych pojedynczych trenerskich decyzji w playofffach od czasu, gdy – pisałem ostatnio – Avery Johnson zrobił to samo, i też obniżył piątkę, przed pierwszą rundą playoffów 2007, choć jego skład Mavericks właśnie co skończył sezon regularny 67-15. Dirk Nowitzki musiał po tamtej serii z #8 We-Believe Warriors spędzić miesiąc, ukrywając się przed światem w australijskim outbacku, co by nie powiedzieć w torbie kangura. Thunder też schowali się, ale w swoich głowach i zrobili to w trakcie czwartej kwarty meczu ostatniej nocy, w którym prowadzili 89-84 po trzech i mieli dosyć bardzo dużo pod kontrolą.

Bardzo dużo, oprócz Bennedicta Richarda-i-jeszcze-Feldera Mathurina.

Pacers wygrali 32-18 czwartą kwartę i cały trzeci mecz 116:107, a Mathurin zmienił mecz swoim wejściem z ławki rezerwowych – co ciekawe wszedł dopiero od startu drugiej kwarty, bo jego trener jakoś jednak, z pewnych powodów, boi się nim grać. Benny rzucił career-playoff high 27 punktów na tylko dwunastu rzutach i, może co najlepsze, dodał tym Finałom trochę potrzebnej poetyki ruchu i trochę sosu.

Pamiętasz, gdy Jason Terry kończył Heat w Finałach 2011 w ostatnim meczu? En fuego. Się działo, bo LeBron i D-Wade krztusili się na schorowanym, wielkim Dirku (i Tysonie Chandlerze). Mathurin rzucił najwięcej punktów w finałach z ławki właśnie od tamtego meczu. Tylko Jet i Manu rzucili więcej from-the-bench w całej historii Finałów NBA.