Wake-Up: Knicks i Nuggets wrócili i ukradli mecze nr 1!

Celtics kontra Oklahoma w Finałach NBA?

Och, nie tak szybko!

Celtics stracili 20-punktowe prowadzenie, Porzingisa z chorobą na całą drugą połowę, i choć Jalen Brunson na dwie sekundy przed końcem czwartej kwarty nie trafił floatera, którego z zamkniętymi oczami zwykł trafiać, to w ostatniej minucie dogrywki Jaylen Brown zrobił “swoje” i New York Knicks ukradli mecz nr 1 w Bostonie – jak Mikal Bridges, który ukradł piłkę Brownowi w ostatniej akcji. OG i Bridges pomogli Brunsonowi. To miała przed sezonem być historia – w sezonie regularnym w ogóle nią nie była – ale co tam sezon regularny: mamy playoffy.

Na nic takiego się jednak przez długi czas nie zanosiło. Nie mówiąc o czterech meczach tego sezonu regularnego.

Po tym, jak Jayson Tatum był najlepszym graczem na parkiecie w pierwszej kwarcie, i przez moment nawet sam remisował z Knicks 11-11, ponad sześć minut zajęło Joe Mazzulli, by wprowadzić go z powrotem w drugiej. Jego skład właśnie powiększał prowadzenie, czuł się znakomicie, hakował Mitchella Robinsona, bo Tom Thibodeau przez piętnaście pierwszych minut z rzędu grał Karlem Townsem, jakby czekając tylko aż ten zmęczony złapie trzeci faul – co się wydarzyło. Nagle grał Achiuwa, a to przecież już maj.

Tyle wierutnie spudłowanych layupów mieliśmy w meczu nr 1 półfinału Wschodu, że po dwudziestu minutach na tablicy było ponad dwadzieścia punktów drugiej szansy: jakby pudła były tak wstydliwe, że aż trzeba było pójść dalej po piłkę. Poza tym, mieliśmy to samo, co już widzieliśmy: usprawnienie Celtics na Knicks i Brunsona zaangażowanego w picki mały-mały gospodarzy, którzy nimi próbowali wymęczyć lidera Bockers. Payton Pritchard poszedł jeden na jeden na Robinsona i skończył obok niego layup – to była nowość, tak jak i powrót do gry Jrue Holidaya, czy Celtics niegrających w rotacji Sammy’m Hauserem.

Celtics prowadzili już 20-toma w pierwszym timeoucie trzeciej kwarty i trudno było powiedzieć, czy Porzingis faktycznie mocno się kontuzjował/był-chory, czy też Celtics posadzili go po przerwie. Wyglądało to na quest po three-peat, którego Celtics próbowali nie obrócić w konkurs rzutów za trzy.

Ale Knicks próbowali ten mecz jeszcze wypracować. OG Anunoby trafił dwie najważniejsze trójki, skracając w trzeciej kwarcie dystans, Brunson wziął się trochę żarliwiej do pracy w ataku. Prowadzenie Celtics zaczęło się bardzo szybko rozpadać, na czystym lenistwie w rozwoju posiadań, słabej selekcji rzutowej i na dobrej obronie Knicks. Luke Kornet złapał szybko piąty faul i nagle to 38-letni Al Horford krył Townsa – zniknęło usprawnienie Celtics, nie było też Porzingisa.