Wake-Up: Kerr dobrze się bawi. Miami przegrało 55-oma

Przy jednym punkcie przewagi Stephen Curry spudłował floater, który zwykł trafiać, ale Alperen Sengun w odpowiedzi z kolei nie trafił swojego półhaka i na 4 sek. przed końcem meczu nr 4 Jimmy Butler wzbił się całkiem-wysoko w górę, zebrał piłkę, został w mig sfaulowany i dwoma wolnymi dał Golden State Warriors trzy punkty przewagi. Houston Rockets nie mieli już timeoutu i Fred VanVleet nie trafił pod dużą presją za trzy.

Tak skończył się najlepszy mecz tej serii, mecz, w którym Steven Adams nagle grał aż 26 minut, ale Steve Kerr nie pozwolił mu na więcej.

Kerr przegrał tylko jedną z ośmiu serii, w których prowadził 2-1. Do tego zwyczajnie wydaje się, że Warriors nigdy jeszcze nie przegrali meczu, który Draymond Green otwierał dwiema trójkami przed ławką rywala. Ale Ime Udoka nie przegrał wcześniej obu serii, w których przegrywał 1-2. Ktoś tu więc musiał ustąpić – tę jedną serią, którą Kerr przegrał, były oczywiście Finały 2016. Na czwarty mecz pierwszej rundy playoffów Rockets-Warriors wrócił Jimmy Butler. Zwycięzca zmierzy się prawdopodobnie z Minnesotą echm “Prawdopodobnie” Timberwolves.

Spoufałość rodzi pogardę? Ale zwarcia Draymonda z Dillonem Brooksem przypominały bardziej odgrywaną sztukę, zwłaszcza, że mecz nr 4 sędziował Bill Kennedy, który próbował się nie śmiać, bo dobrze wiedział, co chcą osiągnąć jeden i drugi. Draymond był za to szczególnie dumny z Tariego Easona, który go lekceważy i wydaje się wygrywać z nim mentalnie. Tak jakby Eason miał znajomych, którzy mają znajomych, którzy powiedzieli swoim znajomym, żeby ci znajomi przekazali znajomym znajomych Draymonda, żeby ten – najłagodniej mówiąc – się zamknął.

Mecz nr 4 był lepszy niż można było oczekiwać. Fred VanVleet lubi te kosze w Chase Center i pierwsza połowa nie była grana w klatce, tak jak grana była pierwsza połowa trzeciego meczu. Jedyną rzeczą, której tutaj tylko brakowało były dobre koszulki. Mix był okropny. Na parkiecie Warriors narysowane były jaskrawo czerwone linie, Rockets grali w swoich białych strojach i mecz wyglądał jakby grany był w Houston. Tak Rockets się zresztą czuli, bo po słabym starcie zachodzili Warriors pod skórę i schodzili do szatni czując się znów jak Rockets, czyli mając 17 punktów po ośmiu wymuszonych stratach, w tym aż po pięciu w dwóch ostatnich minutach pierwszej połowy.

Druga połowa rozpoczęła się usprawnieniem Steve’a Kerra. Umieścił Brandina Podziemskiego w okolicy linii rzutów wolnych. Wstawił gracza w konkretną przestrzeń, żeby odciąć piłki grane do Alperena Senguna, który lubi tam po nie wychodzić. Te małe strefy były kluczowe w serii 18-1 na starcie trzeciej kwarty. Już pierwszą kwartę nowy lineup Warriors – Curry, Hield, Podziemski, Butler, Green – rozpoczął nie gorzej, 16-4.

Natomiast usprawnieniem Udoki, w pierwszej i jeszcze bardziej w drugiej połowie, był powrót do gry duetem Sengun-Adams i próba zdominowania Warriors fizycznie, gra praktycznie strefą i próba zebrania każdej piłki z tablicy. Udoka mógł na coś takiego się zdecydować, bo Warriors z Butlerem grają prostszą wersję swojej ofensywy, niż to co widzieliśmy w drugiej połowie meczu nr 3. Bardzo rzadko możemy oglądać dwa teamy NBA, które grają na przeciw siebie zonami, tak nie respektując rzutów tylu ludzi grających: Adams, Sengun, Thompson, Green, Payton.