Wake-Up: Dziecinnie proste

Steph Curry był rozbrajający w meczu nr 1 na tle cegieł Rockets. Warriors łatwo ukradli przewagę parkietu. W pozostałych meczach gospodarze – Celtics, Thunder, Ty Jerome – wygrywali jeszcze łatwiej. Thunder, w zasadzie, grają jeszcze cały czas. Prowadzą z Memphis już +500.

To zdarza się już tak często, że jeszcze mogą wyniknąć z tego kontrowersje. To póki co żart, ale! W sobotę Rudy Gobert wracał do gry na samym końcu wielkiego-runu Wolves w pierwszej połowie – i już trwa dyskusja o tym, czy w ogóle powinien grać/żyć – w niedzielę w drugiej kwarcie to Steph Curry wchodził na boisko, gdy dobiegał końca run 17-3. To samo wydarzyło się też choćby ostatniej niedzieli w meczu pre-Play-In przeciwko Clippers, dlatego, że Jimmy Butler i jego nowopoznani koledzy – którzy otrzymują pieniądze, by znosić jego słodką megalomanię – zamieniają te minuty bez Stepha w twardość, walkę, wymuszanie strat, Gary’ego Paytona, Gui Santosa, ale nie w Jonathana Kumingę.

Następnie wrócił Steph – z czarną taśmą na kontuzjowanym prawym kciuku, ale i z pamięcią mięśniową i z pamięcią, że Alperen Sengun zostaje niżej w pick-n-rollu. Trafił więc jedną nad nim, za to przy kolejnej, na skrzydle, postawił zasłonę, ściął w kierunku środka boiska, obrócił się i zrzucił jedną gdzieś z bagien Luizjany. Biedni Rockets. Tak bardzo walczyli o każdy ze swoich 34 punktów do przerwy, gdy w tym czasie Steph mordował ich z dziesięciu metrów.

W drugiej połowie Curry trafił dwie z kozła i zrobił to takimi lobami, że jedna na pewno dotknęła koszulki Hakeema. Butler nie mógł uwierzyć w to co ogląda. Zresztą Steve Kerr aż zapomniał się, bo zostawił Curry’ego na starcie czwartej kwarty. Dodał więc kolejną, tym razem z Meksyku, ponad murem w ich głowach. Mecz był nieprzyzwoity. Nie możesz logicznie myśleć, gdy jeden człowiek oddaje i trafia tak komiczne rzuty, a drugi team organizuje jakieś 24-godzinne zebrania o tym jak skończyć layup.
,
Dodanie Butlera, który swoją drogą jest z Houston, uprościło zagrywki Warriors i w tym leży klucz do tej serii, bo Warriors nie muszą robić dużo, tylko nie tracić piłki przeciwko drużynie, która jest przede wszystkim: szybkością, siłą i blokowaniem alley-oopów o deskę. Warriors prowadzili dwudziestoma w trzeciej kwarcie grą jeden na jeden, pick-n-rollami – bez Stepha ganiającego półmaratony co akcję i bez Draymonda atakującego podaniami swoich hejterów w trzecim rzędzie trybun.

Ta druga rzecz, która w Rockets działa, czyli wysyłanie połowy miasta na atakowaną tablicę, w niedzielę ratowała ten uparty team Ime Udoki. Fizyczne, lepiej zbierające drużyny potrafią zmęczyć rywali w drugich połowach. Muszą być tylko cierpliwe i nie grać głupio. Jabari Smith był spokojny, niemal doskonały w swojej ograniczonej roli, Rockets wrócili nawet do czterech punktów straty, ale w czwartej kwarcie Moses Moody trafił dwa bardzo prosto lecące jumpery, na świetnie ułożonych ramionach, i Warriors dowieźli ten mecz do końca.

Steph też jeszcze zostawił coś extra.

Grizzlies @ Thunder 80:131 (0-1) Morant 17 – Holmgren 19/10z
Magic @ Celtics 86:103 (0-1) Banchero 36/11z – White 30
Heat @ Cavaliers 100:121 (0-1) Adebayo 24/9z – Mitchell 30
Warriors @ Rockets 95:85 (1-0) Curry 31 – Sengun 26/9z