Wake-Up: OKC uspokoili Houston. Giannis w peaku, Bucks w finale

Amen Thompson na Shaiu G. to może być nowa ekscytująca rzecz w Konferencji Zachodniej, dedykowana zwłaszcza nay-sayers, którzy w NBA widzą tylko trójki i brak obrony. Thompson zbudowany jest jak młodszy kuzyn Gilgeousa-Alexandra: szczupły, długie ramiona, lekki środek ciężkości. Jest wyższy od Shaia, fruwa – ostatniej nocy przy dobitce miał głowę na obręczy i nie chwycił nawet dobrze oburącz piłki, żeby wrzucić ją do środka. Dziś nikt w lidze tak szybko nie wychodzi w górę, nawet Morant, ale ma też wszystko, by zostać futurystycznym obrońcą w lidze, w której ważniejsze niż kiedyś jest to jak szybko i artystycznie poruszasz się między zasłonami.

Ale patrząc na to starcie nr 1 i nr 2 obrony, na oba teamy mające kłopoty w kreowaniu dobrej jakości rzutów, zastanawiałem się, czy oglądam dobry czy zły mecz.

Czy wreszcie liga zaczyna wolno wracać się do większego znaczenia obrony, bez tylu touchy-touchy soft-fauli, z lepszym gwizdaniem, z którym mamy do czynienia od zeszłego sezonu? Fauli mamy jednak więcej – z 18.7 do 19.3 – gdy efektywność ofensywna w ligowej skali poszła 2.0 punktu na 100 posiadań w dół – 115.3 do 113.3. Z drugiej strony jednak jedna trzecia ligi zwyczajnie gra źle w koszykówkę. Nr 1 obrona Minnesoty z zeszłego sezonu byłaby w tym #6, Nr 2 obrona Bostonu byłaby w tym sezonie #10.

W tym momencie sezonu atak przeważnie jeszcze nie dojeżdża, ale to też niezwykłe, że Sam Presti i Rafael Stone zbudowali dwie top-obrony ligi z większości młodych graczy z kilkoma weteranami, jak Caruso, VanVleet, Brooks i Dort. I półfinał NBA Cup ostatniej nocy, to był All-Defense bez głupich decyzji Warriors z ćwierćfinału przeciwko Houston w środku tygodnia

Rzadkie, indywidualne błędy i faule Tariego Easona i Dillona Brooksa przy pull-up trójkach Shaia pomogły mu znaleźć wyższy bieg w drugiej połowie, po tym jak Rockets – po wymuszeniu season-14 strat Warriors w pierwszej połowie w 1/4 – zatrzymali OKC na season-low punktach w pierwszej kwarcie i pierwszej połowie. Ale Jalen Williams, Lu Dort, a wreszcie i sfrustrowany Shai – zaczął 1-9 – rozkręcili się, gdy Jalen Green nie mógł się dostać do gry, OKC po przerwie zaczęło wysyłać więcej podwojeń w kierunku Senguna, co zostawiło Houston bez odpowiedzi w noc, w którą Fred VanVleet nie trafiłby nawet z plaży do morza.

Ten skład OKC jest głęboki i wygrywa mimo braku Cheta Holmgrena. Jest 20-5, na czele Konferencji Zachodniej, z 2.5-meczową przewagą nad drugim miejscem i z 4-meczową przewagą nad Mavericks. Thunder dopiero co pokonali Dallas. Nadchodzą w różnych kształtach obrony, w switchach, podwajaniu, potrajaniu, typowym “swarming” na dole, a ich najlepszy koszykarz za punkt honoru stawia sobie, żeby być w grze, gdy mu nie idzie – wrócić do gry, nie zawieść nikogo. Ma to co mieli najlepsi przed nim.

Hawks @ Bucks 102:110 Young 35/10a – Antetokounmpo 32/14/9
Rockets @ Thunder 96:111 Thompson 19/7z – Shai G. 32/8/6

Run 11-0 w trzeciej kwarcie pomógł Oklahomie zrzucić z siebie na chwilę presję Houston. Dalej już zaczęli odzyskiwać pełną kontrolę nad meczem, poszli w drugi run 13-3 w czwartej kwarcie, trzymając Rockets praktycznie cały mecz w obronie pod butem.

Gilgeous-Alexander rzucił 32 punkty na 14-15 z linii – 20 w drugiej połowie – zebrał 8 piłek, miał 6 asyst. Williams dodał 20 punktów, Dort rzucił 19, Hartenstein 21, korzystając z atencji obrony Houston na Shaiu i J-Dubie – którego kilka rzutów w pierwszej połowie z middy było niezmiernie ważnych, bo Rockets do przerwy bronili znakomicie, podobnie jak w tygodniu w pierwszej połowie przeciwko słabszym Warriors. W drugiej Thunder rzucili już 70 punktów.

Thompson rzucił 19, ale VanVleet rzucił tylko 9 na 1-11 za trzy. Sengun też grał słabo i nieco poniosło go na końcu: