Flesz: Wembany-era. Kanada to ma

Igrzyska Olimpijskie odbywają się w Paryżu, ale fazę grupową turniejów koszykówki gramy na Stade Pierre-Mauroy w Lille, na północny wschód od stolicy Francji. Byliśmy tam z Michałem Kajzerkiem na fazie pucharowej EuroBasketu w 20151 roku. To tam właśnie Pau Gasol nie pieścił się z nami i w 1/8 finału trafił nagle sześć trójek i rzucił 30 punktów przeciwko reprezentacji Polski, w drodze do złota i MVP. To też właśnie tam w Lille FIBA-Pau wyrzucił w półfinale Francję z turnieju być może swoim najlepszym meczem w karierze – 40 punktów, 11 zbiórek, 3 bloki.

Po zakończeniu trzech pierwszych meczów wrzucał będę krótkie recapy, natomiast co do czwartego zobaczymy, czy późnym wieczorem, czy z samego rana.

Komentarze są oczywiście w trakcie meczów otwarte. Wszystkie są na platformie Max, koszt 39 zł od igrzysk.

11:00, GRUPA “A”
(1-0) AUSTRALIA 92, (0-1) HISZPANIA 80

(Fiba) Josh Giddey – 17 punktów, 2-4 za trzy, 8 zbiórek, 8 asyst – podający w kontrataku do kolegi nawet i o grzywkę drugiego oraz dominujący inside-outside Jock Landale – 20 punktów, 9 zbiórek, 5 asyst, game-high +30 – poprowadzili Australię do dosyć wyraźnego zwycięstwa nad raczej słabo grającą Hiszpanią, mimo 16 strat i kłopotów na swojej tablicy.

Australijczycy doskonale zaczęli ten mecz, prowadzili dwucyfrowo już w pierwszej kwarcie, 31-17, żeby w drugiej połowie odpowiedzieć na comeback Hiszpanii, która po trójce znakomicie rzucającego Santiego Aldamy – 27 punktów, 6-8 za trzy, 9-10 z linii – objęła prowadzenie, ale tylko na jedną akcję. Na nic zdały się heroiczne osiem kolejnych punktów Sergio Llulla w czwartej kwarcie – 17 punktów. Hiszpanie trafili tylko 39% rzutów.

Na samym końcu, w ostatnich trzydziestu sekundach meczu, najpierw Patty Mills – 19 punktów – a po nim Dyson Daniels trójkami z sześciu punktów zrobili dwanaście przewagi. Małe punkty mogą być jeszcze kluczowe w tej wyrównanej grupie.

13:30, GRUPA “B”
(1-0) NIEMCY 97, (0-1) JAPONIA 77

Sobotni trening reprezentacji Niemiec zakończył się na szczęście bez kontuzji.

GM żadnego z 30 klubów NBA nigdy nie skompletowałby drużyny złożonej z tego typu graczy, co Japonia, ale waleczny, ambitny, grający adhd-koszykówkę skład Azjatów w jednym na trzy mecze tej grupy może okazać się dla kogoś niebezpieczny. Nie dla Niemców.

Japończykom raczej przeszkadzało to, że akcje trwają 24 sekundy. Nie wydarzył się też superskuteczny mecz z midrange Ruiego Hachimury – 2-10 za 2, 2-9 za trzy, 20 punktów – jedyna szansa na pozostanie w grze.

Niemcy prowadzili wyraźnie w pierwszej połowie i powiększyli przewagę w drugiej. Trafili aż 64% rzutów za dwa.

Pytanie: czy podanie mierzącego 167 cm rozgrywającego między nogami o cztery głowy wyższego gracza to jest efektowna akcja, czy też gra na innym poziomie?

Japonia musi pokonać Brazylię i zagrać mecz koszykówki z Francją, w którym nie może przegrać dwucyfrowo.

Niemcy są mocni, grill świetny, gin sobotni. 22 punkty Franza Wagnera, 18 punktów na 7-7 z gry i 2-2 z linii Daniela Theisa, 15 punktów Moritza Wagnera i z drugiej strony kilka przytomnych akcji w obronie pyzatego, ogolonego na superzero, rozważającego zapuszczenie brody, Josha Hawkinsona – 13 punktów na 4-5, 11 zbiórek, 2 przechwyty, 1 blok – który po zakończeniu kariery akademickiej w 2017 roku w Washington State przeniósł się do ligi japońskiej, gdzie gra do dziś, i bez którego reprezentacja Japonii nie byłaby tu gdzie jest obecnie.

17:15, GRUPA “B”
(1-0) FRANCJA 78, (0-1) BRAZYLIA 66

W życiu można być pewnym tylko śmierci, podatków i tego że Francja jest 32% za trzy dopiero po dwóch celnych trójkach Nicolasa Batuma w ostatnich 83 sekundach rozstrzygniętego meczu.

Mecze Francji to od lat ofensywny żużel, przede wszystkim najgorzej rzucający z rogów skład od czasu, gdy otrzymaliśmy dotację od miasta i przebudowaliśmy i powiększyliśmy halę o aut.

Francja w koszykówkę jest to też ciągnący się przez blisko cztery kwarty zakład, czy oni, czy rywal, czy ktoś wyjdzie z 60 punktów.

Francja to tylko trochę lepszy w ataku kuzyn Rudy’ego Goberta, ale nikt tak nie broni, nikt nawet w NBA, a teraz do tego Wemby i jego bloki zamieniane na jego kozioł – to czego nawet już nie zauważymy. W pewnym momencie jednak mecz nadal zamienia się na MMA w klatce, w straty, bloki, liny, łańcuchy.

40% z gry Brazylii, 20 strat.

Wemby. W naszym sporcie można się poekscytować czasem ruchem piłki, strefą, taktyką, ekstra-passem, pick-n-rollem, ale nagle pojawia się ktoś, kto swoim talentem gasi to wszystko – wtedy głupiejesz, krzyczysz, nie możesz opuścić salonu, cofasz się z kuchni z powrotem, topisz lód w szklance, gubisz drogę, co się stało.

Jedni tego nie lubią, większość tak. #fuckimissja – Victor. To on zmienił ten mecz w drugiej i trzeciej kwarcie – 19 punktów, 9 zbiórek, 4 bloki, 3 przechwyty, 2 asysty, 0 fauli w 31 minut.

Mathias “Kenny Faried” Lessort zamienił Rudy’ego Goberta na start drugiej połowy, ale kiedy Rudy szybko wrócił – Wemby zdjął w rogu trójkę, Wemby ukradł cross-pass z lewego skrzydła do rogu, Gobert zdjął pod koszem kogoś i potem był jeszcze jeden steal. 50-41. Francuzi obrócili błoto o 20 punktów.

Japonia ma z Brazylią szansę.

Francja pewnie z Japonią niepotrzebnie otworzy się, wygra 110-59, ale francuski ból pozostanie francuskim bólem. DeColo i Fournier już swoje zagrali. Kończy się pewna era. Francuzi w 2000 wygrali srebro w Sydney z Antoine Rigadeau, z ojcem Zaccharie’ego Risachera, z Yannem “Czeczuro” Bonato, ale do czasu prajmu Tony’ego Parkera na EuroBaskecie w 2013 roku i złota, Francuzi nie byli tak wysoko.

To co dziś gra na obwodzie Francji przypomina właśnie te czasy między, tylko że jest Victor Wembanyama, największy dziś talent w naszym sporcie.

21:00, GRUPA “A”

(0-1) GRECJA 79, (1-0) KANADA 86

Grecja przypomina niestety te czasy Milwaukee Bucks, gdy Giannis Antetokounmpo – 11-17, 12-15 z linii, 34 punkty, 5 zbiórek, zero przechwytów i bloków – porywał się z motyką na słońce i próbował grać jeden na jednego.

“MVP! MVP!” – więcej niż pół hali kibicowało mu w sobotę w Lille, w czasach już 29 jego lat, gdy fizycznie, po kilku kontuzjach, walczy też i z samym sobą.

Do tego przeszli Grecy, gdy Shai Gilgeous-Alexander-killer – 21 punktów na dziesięciu rzutach, 7 asyst – wziął Kanadę na dwucyfrową przewagę już w pierwszej kwarcie, nieskutecznie gonioną przez Giannisa przez cały mecz.

Wciąż romantyczne jak Giannis, nikt inny, gra swoją mambę, ale Kanada pod Jordim Fernandezem to wreszcie skład, s-k-ł-a-d, lepiej niż USA zmotywowany, żeby tworzyć grupę.

To już jest reprezentacja, z rolami, i z przeważnie najlepszym graczem na boisku, a Dillon Brooks i Lu Dort to nawet nie dwóch “z” najlepszych, co dwóch najlepszych ludzi stojących na bramce w całej naszej lidze. Gramy night-club. Shai powinien grać w ciemnych okularach.

To Kanada?

Kanada?!

Uprzejma Kanada?

Kanada musi się podciągnąć – choćby wyżej zdjęcie tuż po zakończeniu meczu –  żeby reprezentować siebie w ten sposób. To nie jest Kanada o jakiej my myślimy, gdy myślimy o Kanadzie.

Ta Kanada w koszykówkę to za to NBA-styl – offball-picki, izolacje, dotknij mnie, to dotknę ciebie. To Kanada, dla której Kelly Olynyk gra już z ławki. Kanada to Patrick Beverley i Draymond Green chcą tam grać. Może to nawet Kanada, dla której Przemysław Babiarz chciałby grać, imagine

Shai tańczył do trójki 1-na-1 na 4.22 minut przed końcem na 78-68. Zabił mecz. I zabił znowu po picku mały-mały z Jamalem Murray’em – dzień dobry – i switchu na 42 sek. przed końcem na 82-78, zabawy. Solą na świeże rany po 39 minutach i 18 sekundach bitwy kontestującej wszystko.

Kanadyjczycy zajęli 3 miejsce na zeszłorocznych Mistrzostwach Świata i wyraźnie są Top-3 teamem na świecie.