Flesz: Kto jest kim po Free Agency, czyli finały ołówkiem

Wolna agentura w tym roku przyszła, poszła.

Klubu nie zmienił żaden gracz formatu Top-30, bo jestem miły i nie piszę Top-40. Wielu graczy – jak Kyrie, Hachimura, Strus czy Kuzma – przepłacono. Pięcioletni kontrakt przebudowującego się Portland dla Jerami’a Granta to jedna z najgłupszych umów w najnowszej historii. Największe pieniądze zapłacono za – uwaga – mierzącego 185 cm wzrostu, głównie białego – nie przeczytasz tego w Stanach! – 29-letniego wicelidera minut na mecz czterech ostatnich sezonów, który w swojej karierze tylko raz zagrał w 70 spotkaniach i ma za sobą sezon, w którym trafiał 39% rzutów z gry i career-low 34% trójek. Houston – dobra – mamy problem. W dodatku VanVleet odchodzi z klubu, w którym grał przez całą karierę, z którym zdobył tytuł i teraz trafił do najgorszej drużyny ligi trzech ostatnich sezonów. Musi inspirować to, gdzie Jabari Smith był równo rok temu w Lidze Letniej, a gdzie jest teraz, ale Houston nie ma szans na Play-In.

Bo drugą gwiazdą free-agency Rockets okazał się trafiający 40% rzutów z gry i 33% za trzy, pazerny na nie Dillon Brooks. O ile z łatwością przewidzieć można było, że obaj trafią w wolne sloty – rozgrywającego i trójki – do Houston, to dlatego, że z łatwością można było przewidzieć, że nakaz wydawania pieniędzy Tilmana Fertitty doprowadzi Rafaela Stone’a do rozległego żbikowstwa. W tym wypadku do płacenia 60 milionów dolarów za max-solidnych obrońców, ale graczy bez zwodów w koźle, bez tiktoków w crossie. VanVleet i Brooks już w poprzednim sezonie złożyli się na 29 rzutów na jamalowe 40%, więc co za góry będą z kozła przerzucać teraz – Jabari będzie zazdrosny – gdy nie podawali im będą Siakam i Morant.

I to jest właśnie to – rozmawiamy o Murcii, Auxerre, Crystal Palace. James Harden i jego żądanie wymiany jest zwyczajnie smutne. 76ers są smutni, bezradni, nawet jeśli otworzą cap-space, to nikt nie przyjdzie grać za rok z Joelem Embiidem po kolejnym sezonie jego kłopotów z kontuzjami. Najwyżej wrócą się do półfinału i tam znowu skończą.

Na szczęście Joe Cronin jest o trzy butelki wina i o jedną rozmowę z żoną do białego rana od wymienienia Damiana Lillarda, tam gdzie on chce. W tym momencie decyduje się tylko to, gdzie trafi Tyler Herro, bo w Trail Blazers miejsca dla niego nie ma. Chyba, że nad Portland faktycznie wisi klątwa, i Scoot Henderson, jak Walton, jak Oden, jak B-Roy przed nim nie pogra długo i już widzimy tego znaki.