Nie, to wyżej, to nie jest klip wideo z zeszłorocznych finałów Konferencji Wschodniej. To tylko mecz sezonu regularnego z grudnia, z piątku, zakończony dogrywką i zwycięstwem 120-116 HEAT w Bostonie. Jimmy Butler wracał na ten mecz, anonsowany klipem “Boston, I’m On the Way”, bo opuścił siedem gier, a w środę, dwa dni przed powrotem, Jayson Tatum rzucił Miami w Bostonie 49 punktów w 134-121.
Zaczęliśmy wyjątkowo od klipu. Całą ostatnią godzinę szukałem osobnego wideo z samym rzutem Jimmy’ego Butlera na 5 sek. przed końcem czwartej kwarty tego grudniowego meczu. Na szczęście ten rzut jest PIERWSZĄ AKCJĄ w tym klipie powyżej i – teraz po edycji, już po napisaniu tych zdań – też poniżej. Czy możesz włączyć play? Proszę się nie lenić, proszę.
Jimmy Butler kozłuje z piłką wokół kwadratu, gra jakby sam jeden corner-offense, jest, a to piłką, a to graczem bez piłki we flex-offense, robi ostry kwadrat wokół obrony Bostonu, skręca raptownie i jeszcze znajduje tyle powietrza pod stopami, że Al Horford no nic nie może mu zrobić.
Dalej w dogrywce, już na zwycięstwo – na 120-116 – Jimmy Butler bierze Horforda do izolacji – efektywnie poluje na niego – i tym razem po prawej stronie znajduje znów “Air” pod stopami.
Scena jest gotowa.
Chcesz czytać dalej?
Poniżej znajdziesz trzy różne opcje abonamentu. Zdecyduj się na jedną z nich, a w zamian otrzymasz pełny dostęp do wszystkich artykułów na naszej stronie. To dzięki Twojej pomocy portal jest wolny od reklam, a my możemy 24 godziny na dobę dostarczać Ci najświeższych wieści z NBA.
Subskrybcja
Uzyskaj dostęp dopełnej treści artykułów.
Największą przewagą Heat jest trener. Jeśli Heat uda się doprowadzać do crunchtime to pewnie będą w finale. Jednak zdrowy Rob, większa rola White’a i Brogdon to upgrade Celtics w stosunku do zeszłego roku, więc typ redaktora bardzo agresywny.
Agresywnie to dopiero będzie w komentarzach, jak wam rączka zadrży w meczu otwarcia.
Oj marzę żebyś to odszczekał, ale Boston minimum w 2 meczach choke zrobi niestety.
Spo + Jimmy przeciwko rozbieganym oczkom Maciuli? tu nawet Dżejson fuckin’ Tejtum nie pomoże
HEAT w 6? byłoby pięknie… ale stawiam, że Tatum z Brownem wyrwą 3 mecze i będzie, brudna, ciężka do ogladania, 7 meczowa seria… bez wskazania na zwycięzcę 😉
Zobaczymy, w zeszłym roku w Game 1 i Game 3 (zwycięstwa Miami) brakowało odpowiednio najpierw Ala, potem Roba. Theis był starterem w trzecim meczu. Boje się o to co Jimmy może robić Horfordowi w dropie, ale tamta seria była dla Ala rewelacyjna – miał najwyższy +/- spośród zawodników obu drużyn. 15 minut na mecz Pritcharda zamienione na minuty Brogdona to wyraźny upgrade. Gdzie jest upside Miami? Będą bez Oladipo, bez Tuckera.
Dużo miejsca poświęcasz Herro jak targetowi, ale rok temu 3 z 4 wygrał Boston już po kontuzji Tylera, więc nie przypisywałbym temu tak wielkiej wagi.
Ogólnie mam wrażenie, że narracja jest taka, że jeśli Celtics wygrywają, to planowo, bo skład jest mocny, 2 all-nba graczy itd., ale jeśli przygrywają, to dopiero jest ciekawie. Maciek pominął w zapowiedzi chociażby ogromny progres Browna, który jest dużo lepszy niż w zeszłym roku i co ważne bardzo regularny.
Błagam Jimmy, dokończ Fasolarzy.
Kto jak nie ty?
Jazda Jimmy!
Gwałt koszykarskiego Michaela Corleone na Joe Mozzarelli może być okrutny
Pytanie taktyczne: w jaki sposób drużyny wiedzą, jak bronić w danym posiadaniu? Trener wywołuje, center?
W ataku wiadomo: a to trener, rozgrywający krzyknie, a to się ktoś stuknie w łokieć, pięść pokaże, coś pomiga na palcach lub wbiegnie na połowę przeciwnika na danej klepce.
Ale jak to jest z tego typu częstymi zmianami schematu obrony, o których pisał Red. Maciej?
(tylko poważne odpowiedzi)
U nas kiedyś było tak, że rozgrywający krzyczał ale nie wprost tylko mieliśmy swoje ustalenia. Np. wszystkie nieparzyste liczby to była obrona każdy swojego, 2 i 4 to była strefa 3-2, a 6 strefa 1-3-1.
W miarę proste, a trochę zamieszania u przeciwników robiło, jak w co drugiej akcji była inna obrona :)