Kajzerek: Dobry czas

UPDATE: ZAGRAMY W PÓŁFINALE EUROBASKETU!

Moje obawy były uzasadnione, ale okazały się przesadzone. Gdy podejmowałem się tematu reprezentacji Polski przed rozpoczęciem EuroBasketu, byłem przekonany, że to będzie dla nas turniej hańby i upadku wizji. Igor Milicić miał jednak kilka asów w rękawie. Choć początkowo odsunął starsze grono na boczny tor, by wtłoczyć do kadry nieco świeżej krwi, zdawał sobie sprawę, że na pewnym etapie będzie musiał znaleźć balans. Nie mógł tak po prostu zrezygnować z doświadczenia etatowych kadrowiczów. To byłby sabotaż. Przywrócił rotacji jej optymalny stan i zaimplementował kulturę gry, która zaprowadziła nas do ćwierćfinału EuroBasketu. Co się więc zmieniło w narracji, skoro przed Mistrzostwami było tylu sceptyków? 

Odpowiedzialność liderów

Przed rozpoczęciem turnieju w tych rolach siłą rzeczy obsadzaliśmy A.J.-a Slaughtera i Mateusza Ponitkę. Ten pierwszy ma 35 lat i niewykluczone, że to jego ostatni wielki turniej dla reprezentacji Polski. Gdy dołączał do zespołu za czasów Mike Taylora, trudno było jednoznacznie ocenić, czy potraktuje nowe obowiązki poważnie. Czasami wysyłał sygnały niepokojącej nonszalancji. Przeciwwagą dla takiej oceny był fakt, że Slaughter wielokrotnie ratował nam tyłek, gdy nikt nie mógł wziąć ciężaru gry na siebie. 

W trakcie EuroBasketu 2022 udało mu się nawiązać do swoich najlepszych występów w kadrze. Rozgrywa naprawdę dobry turniej i pomimo zaawansowanego – w koszykarskim rozumieniu – wieku buduje swoją wartość. W sześciu meczach turnieju A.J. notował średnio 14 punktów i 3 asysty. Rzucił 24 punkty w niezwykle istotnym zwycięstwie z Izraelem, które ustawiło dla nas rozgrywki w grupie. Przeciwko Ukrainie, w 1/16 fazy pucharowej, zanotował 24 punkty i 4 asysty, utrzymując flow naszej gry. Odważnymi decyzjami na koźle rozbrajał wszelkie formy defensywy przeciwnika.