Szósty Gracz Top100: #36 DeAndre Jordan

#39 CARMELO ANTHONY #38 ANDREW WIGGINS #37 PAUL MILLSAP

Miejsce w 2016: 21

DeAndre Jordan w lipcu skończył 29 lat i jeżeli zapytasz mnie: tak, jego fizyczny pik jest już za nami.

Choć Jordan obok Marcina Gortata pozostaje najzdrowszym centrem NBA w ostatnim pięcioleciu, to fakt, że gra w lidze już od 9 sezonów – i to gra bardzo aktywnie – odbija się wraz z wiekiem na jego ruchliwości i mobilności. Jeśli popatrzysz na jego dynamiczne akcje sprzed roku, a te sprzed 4-5 lat, myślę, że zauważysz różnice. Co więc zostanie Jordanowi, kiedy maleć będzie jego przewaga nad ogólnym poziomem atletyzmu na boisku?

Odpowiedzią jest 4. najlepszy defensywny rating wg Basketball-Reference, wśród aktywnych obecnie zawodników NBA. Odpowiedzią są 4 ostatnie sezony spędzone w Top10 “Defensive Win Shares”: 3, 1, 3 i 7. miejsce w 2016/17. Odpowiedzią jest defensywny know-how, który nabył w ostatnich latach tylko ze śladowym udziałem pomagającego w treningach Clippers Kevina Garnetta. Odpowiedzią jest doświadczenie, które z czasem zaczęło wygładzać jego początkowe kłopoty z timingiem przy blokach, czy nadambitne wychodzenie na obwód i dawanie się mijać przez graczy kozłujących. Są jeszcze ludzie, którym wydaje się, że poziom inteligencji Jordana równa się jego boiskowym wpadkom czy pozorom, jakie sprawia – Ci ludzie są w błędzie – ale pewnie nawet oni dostrzegają, jak w ostatnich latach Jordan stał się jednym z absolutnie najlepszych dowódców ostatniej linii obrony. Jest jednym z moich ulubionych graczy ligi do oglądania tunelowo, bo w niemalże każdym posiadaniu z jego ust padają polecenia i wydawane są przez niego rozkazy.

Ale nawet te umiejętności ostatecznie zaczną cierpieć przez spadającą mobilność i zwrotność. Do tego jednym z najprostszych typów w historii koszykówki, jest ten, że udział Jordana w punktowych akcjach Clippers zmaleje teraz, kiedy odszedł do Houston Chris Paul. Owszem Milos Teodosić jest w stanie rzucać bardzo podobne podania (ale czy jest w stanie rzucić czisburgery?), ale ile meczów będzie w stanie zagrać w NBA? Patrick Beverley jest rozgrywającym tylko z nazwy, a Jawun Evans jest tylko moim “sleeperem” draftu.

Nie trzeba udowadniać wpływu Paula na ofensywną grę Jordana statystykami, nie trzeba też przytaczać rosnącej ilości zagrań w “post-up” Jordana, bo czasy dla rozwijania tych umiejętności są dramatyczne. Jest mi trudno nie myśleć, że widzieliśmy już szczyt DeAndre. Ale jest mi też trudno nie dawać mu szansy na to, że zobaczymy jeszcze kiedyś po raz pierwszy DeAndre na szczycie, prawdopodobnie już w innej drużynie, niż Clippers. W przyszłym roku będzie mógł odstąpić od 24,1 mln dolarów kontraktu i zmiany w managemencie Clippers nie wskazują na to, żeby chciano mu zaoferować maksymalne lub bliskie maksymalnych pieniądze.

Pięć lat temu bym się nie spodziewał, że DeAndre Jordan stanie się tym wysokim, któremu będę kibicował.