Flesz: Top 10 wydarzeń z Rising Stars Challenge

Po oglądaniu przez ostatni miesiąc jak Alonzo Gee i Omer Asik próbują rozegrać pick-and-roll, wprost nie mogłem się doczekać mojego ulubionego meczu w sezonie NBA. I nie zawiódł. 84 oddane trójki w 40 minut gry, 21 dunków już do przerwy i na trudnym terenie w Kanadzie Team USA uciekł ze zwycięstwem 157:154 nad Team World.

Trzech graczy rzuciło po 30 punktów – Zach LaVine dla USA i Kristaps Porzingis i Emmanuel Mudiay dla Team World. Nagrodę “MVP” dostał więc ten ze zwycięskiego zespołu, czyli LaVine. Punktów w tym meczu nie zdobył tylko Elfrid Payton. Były aż 4 bloki!

1. Jabari Parker wziął KP na plakat

14.9 sek. do końca, 155-152 dla USA i piłka dla Amerykanów z autu. Próbujesz faulować, nie? Spróbuj mocniej! Nie wiem co Ettore Messina powiedział swoim graczom w timeoucie, ale chyba NIE TAK miała wyglądać ich obrona w decydującej akcji:

2. Spike Lee po klapie “Chi-raq” w USA, kibicował Światu

Scott Twardoski i ekipa nie zawiedli w kluczowym momencie tego meczu. Czy też obawiałeś się, że obejdzie się bez sędziowskiego review na 17.2 sek. przed końcem?

Przy 155-152 dla USA – tuż przed dunkiem Parkera na Porzingisie – Rodney Hood wznawiał piłkę z autu z tego samego miejsca. LaVine wyszedł do niej mało pretensjonalnie i wydawało się, że Mario Hezonja wybił piłkę o jego nogę.

Spike Lee siedzący obok parkietu i mający to wszystko przed nosem, wyskoczył z siedzenia i razem z graczami Team World chciał oszukać Twardoskiego i resztę sędziów.

HA-ha! Na szczęście w Rising Stars Challenge sędziowie też mogli skorzystać z powtórki. Amerykanie zachowali piłkę i za moment wygrali mecz.

3. Porzingis dostał największą owację spośród graczy nieurodzonych w Toronto

8 miesięcy po tym jak został wybuczany w noc draftu, większą owację na prezentacji od Kristapsa Porzingisa dostał tylko pochodzący z Toronto Andrew Wiggins. Można to wytłumaczyć łatwo – Porzingis może być wielkim graczem, Nowy Jork to duży rynek, ale mimo wszystko taki aplauz był tutaj gdzie siedzę odrobinę zaskakujący. Czy Łotysze też stanowią istotny element tego już stereotypowo multikulturowego miasta?

KP trafił 5 z 8 trójek i każda była trójką ze szczytu. Praktycznie wszystkie były jak Karl Malone goniący kontratak i kończący dunkiem – tylko że za trzy. Porzingis trafiał je na wprost kosza jak Robert Horry wbiegający na piątego do triangle-offense. Porzingis with the business.

Pierwszą tróję zesplashował już w drugiej akcji, zaraz spróbował trójki z 10 metrów (!), ale potem w crunchtime poza przyjęciem na twarz dunku Parkera, miał też zły faul na 34.5 sek przed końcem przy 151-148 dla Team USA (Ettore, why?). Gdyby Team World to wybronił, miałby jeszcze 15 sek. na ostatnią akcję i trójkę, np ze hmm szczytu?

Koniec końców, była to udana noc dla Porzingisa. Może nie przekonał wszystkich i będzie musiał jeszcze mocniej popracować by zaspokoić oczekiwania jednego z najbardziej wymagających kibiców Bockers…

W NYK od dekad jest lament – nie mamy rozgrywającego. A ja powiem tak. Był #7 w drafcie 2015. Było brać…

— zNYKajacy (@zNYKajacy) February 13, 2016

Ale nie miał tremy w tym otoczeniu:

4. Wg przepisów, nikt nie mógł wylecieć za zbyt dużą ilość fauli

Dudes! Nikt nie faulował! Mieliśmy tylko 14 fauli w całym meczu.

5. Jordan Clarkson miał szansę zostać MVP

Zach LaVine do przerwy był niewidoczny, w drugiej połowie miał kilka mało – jak na niego – efektownych dunków w transition. Tak jakby “wszystko co ma najlepsze, zostawiał na sobotę”. Ktoś musiał dostać MVP z Team World, a LaVine miał po prostu najwięcej punktów.

Sneaky-dobry mecz miał za to Jordan Clarkson, ale bez dunków, czy wielkiego hurra. Clarkson trafił cztery trójki w pierwsze 5 minut meczu, miał do przerwy już 19 ze swoich 25 punktów i wpadł na wywiad Devin Bookera z Kristen Loedlow po pierwszej połowie:

W końcówce trafił cztery super-clutch rzuty wolne przy -3 w ostatnich 35 sekundach meczu. I pewnie zostałby MVP gdyby nie spudłował 9 z 10 swoich ostatnich trójek…

6. Larry Drew prowadził Team USA

!!!

Larry Drew służy Tyronnowi Lue na ławce Cavaliers swoim doświadczeniem, co z pewnością sprawia, że fani Cavs mogą spokojnie patrzeć w przyszłość… Ale pamiętając o mniej spokojnej przeszłości, to było jeden z najważniejszych momentów w karierze sztygara z Iowy.

Larry Drew w crunchtime krzyczał z ławki zagrywki (raz) i na 17.2 sek. przed końcem – przy 155-152 dla USA – timeoutem uratował Devina Bookera przed błędem 5 sek. przy wznawianiu piłki z autu. He outcoached Messina.

7. Hezonja went SuperMario on Team USA

Mario w pierwszej połowie nie podał ani razu.

Co łapał to rzucał albo próbował wjechać. Zaczął podawać dopiero w drugiej połowie, gdy wymusiło to na nim kozłowanie w kilku kontratakach 2-na-1. I jako jedyny zahaczył o triple-double: 19 punktów, 10 zbiórek, 7 asyst w 23 minuty.

Mario zaczął mecz od splashowania trójek, atakowania obręczy, blokowania ziutków takich jak Booker. Trafił pull-up z 9 metrów w piątej sekundzie akcji i po pierwszym kwadransie miał najwięcej punktów na boisku (16).

Na koniec pierwszej połowy dziabnął z 12 metrów, nie trafił, ale w przerwie Shaq miał niebywałą okazję publicznie zorientować się, że gra w Orlando, a Kenny Smith przyznać, że ogląda highlighty Hezonji i faktycznie gość ma grę, kiedy ogląda się go w meczu. Sam fakt nieoglądania Orlando i połowy ligi, usprawiedliwiał tym, że interesuje go oglądanie drużyn, które mają szansę awansować do Finałów. TNT Inside the NBA.

8. Dwóch graczy Nuggets było starterami w tym meczu

Emmanuel Mudiay i Nikola Jokić wyszli w piątce Team World. Jokić był jednym z niewielu na boisku, którzy chcieli podawać, a Mudiay był liderem strzelców po pierwszej połowie (21 pkt) i jego back-2-back trójki na 4 minuty przed końcem zmniejszyły straty z -10 do -4 i sprawiły, że był czas kranczu.

Mudiay miał 30 punktów i game-high 10 asyst. Raul Neto miał 9 asyst, D’Angelo Russell 7.

9. Jabari Parker próbował T-Maca i nie poszło

Parker w pierwszej połowie narzucił sobie o deskę w half-court i próbował jak T-Mac skończyć to z góry. Nie wyszło. Ale potem zrobił niezły windmill w kontrataku, po którym wrócił się do obrony i podjarany zablokował Jokica.

Trafił też jedną trójkę! Kibice Bucks zapłakali, bo nie robi tego w Milwaukee. Na szczęście w oficjalnym boxscorze jej nie ma.

Parker ma zaskakująco dobry atletyzm, szybkość, skoczność – kilogramy spadają od listopada. Wydaje się, że nie stracił nic po zerwaniu ACL-a. Nadal jednak trudno powiedzieć jakim graczem jest. W ataku Milwaukee nie ma okazji, miejsca, czasu, ani spacingu na to, by mógł próbować grać 1-on-1 jak Carmelo, do którego był porównywany. Bardzo dużo rzeczy robi tak jakby gra dla niego jeszcze nie zwolniła. Ale też gra w drużynie, w której jest jeszcze trzech graczy – Monroe, Antek, Middleton – lubiących grać w podobnych miejscach na parkiecie. Jest ciasno w Milwaukee i zobaczymy co przyniesie trade-deadline

10. Nie mogłem się zdecydować.

Kijanek, syn Carmelo, udzielił swojego pierwszego wywiadu w National TV. Dwa pytania i dwa słowa – “Yes” i “No”.  To trudna sytuacja dla dzieci – mikrofon przed twarzą paraliżuje nie tyle maluchów, ale przecież i dorosłych.

Druga rzecz – Bojan Bogdanović był starterem w Weekend Gwiazd…