[post_list name=”bucks”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Dni, w których OJ Mayo zapowiadał się na gwiazdę NBA już dawno minęły. Mijają też czasy, gdy postrzegany był jako starter. Przed sezonem 2014/15 Mayo zrzucił kilka kilogramów i grał lepiej – 17.1 punktów PER-36 to jego najlepszy wynik od czasu rookie-season. Mimo wszystko był jednak mało regularnym i chaotycznym graczem, gdy mowa o produktywności. Jego umiejętności kreowania sobie gry 1na1 spadły na poziomy niewidziane wcześniej. Mayo był też najgorszym w NBA graczem offscreen na przestrzeni dwóch ostatnich lat, choć w sezonie 2014/15 już nie tak fatalnym, jak w 13/14. Potrafi za to bardzo dobrze podać po wyjściu zza zasłony, okazjonalnie rozegrać pick-and-roll (4.2 asysty PER-36 to jego 2. najlepszy wynik kariery) i trafiał 43% trójek ze szczytu/skrzydeł. Dobrze się czuje 6-7 metrów od kosza. Im bliżej, tym gorzej. To był już jego piąty z rzędu sezon i 6 z 7 w karierze, gdy drużyny, w których grał, były lepsze, kiedy siedział na ławce.

2014: Jego pierwszy rok w Bucks był idealnym potwierdzeniem stereotypowej magii contract year. Był po świetnym sezonie sezonie w Dallas, dostał duże pieniądze, ale do Milwaukee przyjechał bez formy, za to z nadwagą i rozegrał najgorszy sezon w karierze. Jeszcze początek nie był zły, kiedy w pierwszych 10 meczach zdobywał średnio 17.5 punktów, a po 20 miał nadal skuteczność zza łuku na poziomie 40.7%. Potem jednak było już dużo gorzej, a po kilku fatalnych występach w połowie stycznia wypadł z rotacji i w drugiej części sezonu znacznie rzadziej pojawiła się na boisku. Nadal był przydatny jako spot-up shooter trafiając w tych sytuacjach 43% trójek, ale swoją skutecznością z gry wrócił do poziomu sprzed pobytu w Dallas (40.7%). Zanotował drugą najniższą średnią punktów w karierze (11.7), najgorszy od sezonu debiutanckiego wskaźnik asyst do strat (1.19) i najgorszy wskaźnik zbiórek (5.1%).