[post_list name=”grizzlies”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Powoli staje się ikoną starych czasów NBA. Wciąż tak dobry na bloku, że może z powodzeniem pełnić rolę czwórki. Niewielu tymczasem pamięta, że blisko dekadę temu Z-Bo miał cztery kolejne sezony, w których trafił razem 84 trójki. W sezonie 2014/15 trafił 7 z 20. Ma fantastyczną chemię w ataku z Marcem Gasolem, który w obronie łata jego fizyczne niedociągnięcia. Z-Bo to elitarny zbierający na obu tablicach – legendarny zwłaszcza za „Z-Bounds” na atakowanej desce. Kłopoty z bólami prawego kolana, które wykluczyły go z 10 spotkań, nie przeszkodziły mu zrobić progresu w porównaniu z sezonem 2013/14 w skuteczności rzutów za dwa, zbiórkach i przechwytach. Grał lepiej niż sezon wcześniej ale tu nie ma nic nowego. Poza tym, że się bardzo wolno starzeje i NBA wokół niego zmienia się coraz bardziej, przez co coraz częściej zmuszony jest kryć zawodników 7-8 metrów od kosza. Drużyny przeciwne lubią zapraszać go do pick-and-rolla i w tym samym czasie próbują wyciągać Gasola z pola trzech sekund. Dlatego trener David Joerger czujnie stosuje krosmecze. W przeróżny sposób. Czasem to Gasol kryje czwórki, a Z-Bo masuje się z klasycznymi centrami. Czasem jest na odwrót. Jest niemalże ludowym bohaterem w Memphis, jednym z najbardziej lubianych mieszkańców i choć słychać szepty o tym, że może Grizzlies chcieliby zamienić go na stretch-czwórkę, to w czerwcu 2014 roku przedłużono z nim kontrakt do końca sezonu 2016/17. Kochamy go.

2014: W poprzednim sezonie był najlepszym strzelcem Grizzlies i znalazł się w dziesiątce najlepszych zbierających ligi, po raz ósmy w karierze zaliczając średnie na poziomie double-double. Zdobywał najlepsze od trzech lat 17.4 punktów i zbierał 10.1 piłek, a do tego dołożył jeszcze rekordowe 2.5 asyst. Odzyskał efektywność w post-up (0.88 PPP) i co prawda dalej był jednym z najgorszych w restricted area (53.8%), będąc też jednym z najczęściej blokowanych (średnio 1.5), ale w pozostałej strefie pomalowanego należał do czołówki ligi trafiając 44.5%. Miał też najlepsze od czasów gry w Nowym Jorku 41.2% w mid-range. Tymczasem dostępność nowych statystyk SportVU tylko potwierdziła, że jest jednym z najsłabszych podkoszowych jeśli chodzi o ochronę obręczy (54.4%).

2013: Stracił większość sezonu 2011/12 z powodu kontuzji kolana, ale w poprzednich rozgrywkach udało mu się wrócić do formy i znów został All-Starem. Nie był już jednak tym zawodnikiem na poziomie 20-10 co wcześniej, tracąc swoją efektywność w ofensywie. Był czwartym najlepszym zbierającym ligi (11.2) i liderem jeśli chodzi o liczbę zbiórek na atakowanej tablicy, ale głównie dlatego, że zbierał piłki po własnych niecelnych rzutach – w odległości półtora metra od kosza był najmniej skutecznym silnym skrzydłowym (min. 300 oddanych rzutów) trafiając tyko 54.4%. Nadal jego najsilniejszą stroną, poza zbiórkami w ataku, jest gra w post-up, ale 0.83 PPP w zeszłym sezonie było jego najgorszym wynikiem odkąd trafił do Memphis. Ponadto, po tym jak w sezonie 2011/12 zanotował rekordowe w karierze 2.4 asyst PER-36, w ostatnim roku miał ich najmniej od czasów gry w Portland (1.5), podczas gdy wskaźnik strat z roku na rok ma coraz wyższy (11.5%). W playoffs miał moment, kiedy w kilku meczach znowu przypominał zawodnika, którym był w 2011, ale już w starciu ze Spurs nie był w stanie wiele zdziałać. Potwierdziło się, że w wieku 32 lat jego najlepszy czas już minął, a kontrakt wart $35 milionów za kolejne dwa sezony staje się coraz większym problemem.

Gablotka: