[post_list name=”nuggets”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Mający tendecję do kłopotów z faulami silny skrzydłowy typu pick-and-pop, któremu kontuzja Achillesa w 2011 roku spowolniła dobrze zapowiadającą się karierę, ale który rozwija swój „pop” do 7-8 metra. Po transferze z Memphis za Kostę Koufosa, kontuzje JaVale’a McGee, JJ’a Hicksona i Danilo Gallinariego pomogły mu rozegrać 68 meczów w Nuggets. Tylko czterech koszykarzy NBA, którzy rozegrali co najmniej 1000 minut, faulowało jednak częściej (5,7 fauli PER-36). Po kontuzji Arthur stracił część atletyzmu i drugi sezon z rzędu kończył przy obręczy z fatalną skutecznością 47%. Ratuje go 40% z midrange i tam głównie szuka punktów, ale jest przeciętnym zbierającym i obrońcą obręczy, więc uratować go może tylko dodanie rzutu za trzy. I to próbuje robić – w sezonie 2013/14 oddał 64 trójki (o 37 więcej niż przez całą karierę) i trafił 24 z nich, w tym powyżej przeciętne 39% ze szczytu i skrzydeł.

2013: Silny skrzydłowy typu pick-and-pop, który ma za sobą gorszy sezon, po tym jak cały sezon 2011/12 opuścił przez kontuzję Achillesa. W wieku 25 lat Arthur stracił część swojego atletyzmu i wg NBA.com kończył tylko 46.9% rzutów w polu 3 sekund (59.3% w 2010/11). Z powodzeniem przeniósł jednak swoją grę dalej od kosza, trafiając 46.0% rzutów z 5-6 metrów (39.0% w 10/11). W dół za to poleciały jego wskaźniki zbiórek (Low-10 wśród PF – 10.2%). A że przy 206 cm wzrostu nigdy nie był kimś kto chroni dobrze strefę podkoszową, obrona Grizzlies traciła 6.3 punktów na 100 posiadań więcej, gdy wchodził na parkiet. Dużo lepszy kiedy kryje pick-and-rolle i trapuje kozłujących.