[post_list name=”grizzlies”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Solidny do bólu rozgrywający, o którym lubi się mówić, że jest niedoceniany. Tymczasem Mike Conley jest po prostu bardzo dobrym rozgrywającym na pozycji, na której w obecnej NBA jest kilka gwiazd. To jak dobry jest, widać w tym jak często Grizzlies grają w swoim systemie. Conley wie gdzie najlepsi zawodnicy lubią dostawać piłkę i jeśli jest niedoceniany, to przede wszystkim za to w jaki sposób potrafi dzielić rolę podającego ze zdobywającym punkty. Przychodzi mu to już bardzo naturalnie. Czuje mecz i bardzo rzadko zdarzają mu się złe decyzje czy głupie straty. Gra efektywnie na 45% z gry i 39% za trzy. W sezonie 2014/15 trafiał też świetne 51% swoich floaterów. Jego asysty nie kreują jednak wielu layupów (tylko 54), bo rzadko skupia na sobie uwagę dwóch obrońców. Jest też solidnym obrońcą. W jego karierze już prawdopodobnie nie zmieni się dużo i wciąż co jakiś czas pojawiały się będą głosy, że Conley jest niedoceniany. Przed Conleyem ostatni rok kontraktu, ale wg doniesień umówił się tak z Marcem Gasolem, że jeśli ten podpisze nową umowę z Grizzlies – co zrobił – to Conley podpisze swoją w lipcu 2016 roku.

2014: Wg Synergy Sports w poprzednim sezonie nr nr 4 gracz NBA kozłujący w pick-and-rollu. Przy tym jeden z najbardziej podstępnych zawodników w tym jak potrafi użyć zasłony i zmienić kierunek kozłowania. Conley to leworęczny gracz, ale kiedy atakuje po picku w lewo woli wejść pod kosz, splitując picki (lubi wyrzucić sobie piłkę daleko przed siebie). Trafiał dobre 37,9% ze strefy floaterów i poprawił się tutaj drugi rok z rzędu. Wymusił też rekordowe w karierze 109 fauli przy rzucie. Kiedy natomiast atakuje ze szczytu na prawo woli zatrzymać się i rzucić za trzy. Kolejny sezon stamtąd właśnie oddawał większość swoich rzutów za trzy (43% wszystkich prób za trzy w 13/14) i z prawego skrzydła najlepiej je trafiał (42,6%). Nr 3 w NBA w plus/minus w crunchtime (+90). Boiskowy generał, który jest jednym z najlepszych rozgrywających ligi w kontrolowaniu tempa i dbaniu o to by pozostali gracze mieli swoje rzuty. Czasem zbyt mało asertywny. Miał też gorszy sezon w obronie na piłce. Jego przechwyty PER-36 spadły z poziomu 2.2 do 1.5, pozwalał na 1.01 PPP w izolacjch i był częścią duetu mały-duży, która pozwalała kozłującym na 0.82 PPP w pick-and-rollu (powyżej ligowej średniej 0.79).

2013: Dopiero 25-letni rozgrywający, który powoli podąża śladem kariery Chauncey’a Billupsa: niebłyszcząca atletyzmem jedynka, ale znakomity obrońca, doskonały kontroler drużyny z pozycji nr 1 i zawodnik radzący sobie pod presją zegara. Conley z każdym sezonem dodaje kolejne kilogramy na swoją nie tak już etiopską ramę i póki co nie przekłada się to na utratę szybkości. Dzięki obu w poprzednim sezonie miał najwyższy wskaźnik wycieczek na linię w karierze. Szybkość prezentuje też w otwartym korcie, splitowaniu pick-and-rolli, ale zwłaszcza w obronie, gdzie nie tylko jego ręce czynią go jednym z najlepszych złodziei (1 w przechwytach ogółem, 4 we wskaźniku steali), ale nogi pozwalają mu trzymać się przed każdym playmakerem. Conley zawsze będzie stawiany w drugim szeregu rozgrywających, ale kiedyś może być tam nr 1 – podobnie jak Billups. Wisienką na torcie było jego 48.4% z gry w izolacjach. Jeden z tylko trzech graczy, którzy wg Synergy Sports byli w Top40 ataku i obrony sytuacji 1-na-1.