[post_list name=”clippers”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Po Vincie Carterze staje się kolejnym przykładem Hall-of-Famera, który na starość przetransformował się w fantastycznego role-playera. Pierce był gwiazdą playoffów Washington Wizards, trafiając wiele decydujących rzutów jako small-ballowa czwórka. Przez cały sezon regularny grał jednak przede wszystkim jako niski skrzydłowy i był świetną opcją spot-up (1.1 PPP), pick-and-pop (1.26 PPP), ale także w sytuacjach offscreen (1.13). Rok temu zastanawialiśmy się czy Pierce odbierze część posiadań Johnowi Wallowi i Bradleyowi Bealowi – ale to nie miało miejsca. Wkomponował się w team jako ten zapewniający spacing. W Clippers Pierce pełnił będzie podobną rolę, choć może rozpoczynać mecze jako rezerwowy. Już w preseason dzielił minuty na pozycjach 3/4. Gra o jeszcze jeden tytuł z Docem Riversem. Zapowiada, że jeśli zdobędzie go w sezonie 2015/16, to prawdopodobnie zakończy karierę.

2014: Pierwszy sezon poza Bostonem był jego najgorszym w karierze. Tak jak cały zespół z Brooklynu, zaliczył fatalny start, ale później spisywał się dużo lepiej, kiedy został przesunięty przez Jasona Kidda na pozycję small-ballowej czwórki. Jako PF był nawet efektywniejszy w ataku, niż grając na swojej nominalnej pozycji, często uciekając rywalom na obwód. Nie był już gwiazdą, ale odgrywał kluczową rolę w Nets, zdobywającym średnio 13.5 punktów, często biorąc na siebie ciężar gry w ważnych momentach i razem z Kevinem Garnettem trzymając defensywę Nets. Z nim na parkiecie Nets tracili 7.1 punktów mniej na 100 posiadań, a jego defensywny RPM (3.13) był jednym z najlepszych wśród skrzydłowych. W ataku był przede wszystkim spot-up shooterem i zacznie częściej niż kiedykolwiek rzucał za trzy, trafiając na dobrej skuteczności 37.3%.

2013: Jeden z najlepszych zawodników w historii Boston Celtics, który po 15 latach gry w stanie Massachusetts został wytransferowany do Nets. Ma już 36 lat, a za sobą bardzo kiepskie playoffs, w których trafił ledwie 36.8% rzutów z gry, grając bez Rajona Rondo jako opcja nr 1 ataku. Jednak zanim oglądaliśmy wypalonego Pierce’a w serii z Knicks, był najlepszym zawodnikiem Celtics w drugiej części sezonu regularnego, prowadząc drużynę pod nieobecność Rondo. Po przerwie na All-Star Game notował średnio 18.8 punktów, 6.2 zbiórek, 5.6 asyst (wśród skrzydłowych tylko LeBron James w tamtym czasie lepiej podawał) i trafiał 42.5% za trzy. Cały sezon zakończył mając najwyższy w karierze wskaźnik asyst (19.9 na 100 pos.) i zbiórek (11.1%), a także najwyższą od 2010 skuteczność zza łuku (38%), potwierdzając, że nadal może jeszcze wiele wnieść do gry. Również w obronie, ograniczając niskich skrzydłowych do PER 13.1.

Gablotka: