[post_list name=”clippers”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Biała wersja 37-letniego Raya Allena. Najlepszy gracz offscreen NBA na przestrzeni dwóch ostatnich sezonów. Trafił 47% rzutów catch-and-shoot (4. wśrów wingmanów) i 47% pull-up jumperów, nr 1 wynik wśród wingmanów. Był 6. najlepszym strzelcem NBA sezonu 2014/15 …w pierwszych kwartach. Redick to ofensywna maszynka – najlepszym dowodem niech będzie to, że w serii ze Spurs był kryty przez Kawhi’a Leonarda. Nawet w ostatniej akcji Clippers, w której Paul zdobył decydujące punkty w meczu nr 7, CP3 był kryty przez Danny’ego Greena. Redick to obok Kyle’a Korvera lord „gravity” – nie można go zostawić ani na moment bez krycia. Biegając po zasłonach skupia na sobie uwagę co najmniej dwóch obrońców, powoduje switche. Tym ułatwia życie Lob City. 51% z midrange to 2. najlepszy wynik NBA wśród wingmanów. Defensywnie – z powodu wzrostu – niedoceniany, ale na boisku haruje za dwóch. Nie jest minusowy obrońcą wg MSR czy ESPN’owskiego RPM. Jest jednak zupełnie nieprzydatny na bronionej desce – najgorszy wśród wingmanów NBA 6.6%.

2014: W swoim pierwszym sezonie w Los Angeles spisywał się bardzo dobrze u boku Chrisa Paula, zdobywając najlepsze w karierze 15.2 punktów, ale wystąpił tylko w 35 meczach. Dużą cześć sezonu stracił przez problemy z plecami. Był jednym z najgroźniejszych snajperów ligi, trafiając 39.5% trójek i zaliczając rekordowe 45.5% z gry. Wg Synergy Sports jest elitarny w sytuacjach spot-up (1.08 PPP) i wychodząc po zasłonach (1.09 PPP), a w sumie w catch-and-shoot miał skuteczność 45.4% z gry, co było jednym z najlepszych wyników w NBA. Poza tym, przez lata poprawił swoją grę na półdystansie, która wcześniej nie była jego najsilniejszą stroną. W minionym sezonie trafiał tam 49.3%, co dało mu szóstą pozycję w lidze (min. 100 rzutów). Dużo gorzej natomiast wychodziły mu próby penetracji, był jednym z najmniej skutecznych (29%) spośród wszystkich, którzy zanotowali przynajmniej 50 drive’ów. Gorzej też spisywał się w obronie i jego Defensive Real Plus-Minus (-2.86) był jednym z najgorszych wśród rzucających obrońców

2013: Jeden z najlepszych dystansowych snajperów NBA. Co prawda w poprzednim sezonie zanotował career-low 36.6% za trzy, ale wynikało to głównie z jego problemów z przystosowaniem się do gry w Milwaukee. W pierwszej części rozgrywek w Orlando był na drodze do najlepszego sezonu w karierze – 15.1 punktów, 4.4 asyst i 45% z gry. Zza łuku trafiał wtedy 39%, ale po transferze do Bucks ledwie 31.8%. Nie czuł się tam dobrze, nie dogadywał się z trenerem, ale na szczęście był w ostatnim roku kontraktu i w wakacje mógł przenieść się do Clippers. Większość swoich rzutów oddaje zza łuku, przeważnie grając bez piłki, rzucając w sytuacjach spot-up, albo po wyjściu zza zasłony, ale jak na dwójkę ma dobre panowanie nad piłką i może też pełnić rolę playmakera. Magic czasami ustawiali go na jedynce, a ze wskaźnikiem asyst 19.1% był jednym z lepszych wśród shooting guardów. Poza tym, w odróżnianiu od większości typowych strzelców, nie jest jednowymiarowym graczem, przydatnym tylko w ataku, jest też solidnym obrońcą.