[post_list name=”celtics”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Wrócił po sezonie 2013/14 praktycznie straconym przez kontuzję mięśnia piersiowego i wrócił też do All-Star Game. Prawdopodobnie nie znalazłby się w nim, gdyby grał w Konferencji Zachodniej, ale na Wschodzie Horford mecz w mecz jest problemem dla wysokich NBA po obu stronach boiska. W ataku umie praktycznie wszystko, poza …regularnym zdobywaniem punktów. W sezonie 2014/15 ponownie trafiał fantastyczne 48% z półdystansu, ale zaczął też rzucać za trzy i trafił 11 z 36 prób. 81% z tych rzutów to były trójki z rogów i trafiał je z obiecującą skutecznością 38%. Możemy widzieć w najbliższym sezonie jeszcze więcej Horforda, odpływającego do rogu boiska po postawieniu zasłony Teague’owi czy Korverowi. Oczywiście Horford był też 3. centrem NBA w punktach PER-48, które kreował swoimi asystami. Był rezerwowym playmakerem, jak zwykle stacjonując najczęściej na „łokciach” i stawiał fantastyczne zasłony Korverowi. A przy okazji kończył przy obręczy na elitarnym poziomie 73%. Swój sezon skończył jednak rzucając zaledwie 2 punkty w 29 minut w meczu nr 4 finałów konferencji. Miał latem grać dla kadry Dominikany, ale skupił się na nadchodzącym sezonie, który będzie dla niego rokiem kontraktowym. Pracował przed sezonem nad poprawą swojej gry w post-up, gdzie w wieku 29 lat ma jeszcze wciąż dużo do nauczenia się.

2014: Jeden z najwszechstronniejszych podkoszowych NBA, który zaliczał career-high 18.6 punktów na career-high 56,7% z gry – trafiając absurdalnie dobre 51% w akcjach catch-and-shoot z midrange (3 w NBA) – zanim jego sezon 26 grudnia przerwany został przez zerwanie mięśnia piersiowego przy prawym ramieniu. To nietypowa kontuzja, ale dla Horforda już taka druga w karierze. Wcześniej opuścił praktycznie cały sezon 2011/12, zrywając ten sam mięsień w lewym ramieniu. Przez to na przestrzeni trzech ostatnich sezonów rozegrał tylko 49,5% meczów. Horford to two-way player, bardzo dobry podający, zbierający, ale niezupełnie go-to-guy w ataku. W 120 posiadaniach post-up zdobywał fizycznie – lubi prawy hak, często 2plus1 – niewiele lepsze od ligowej przeciętniej 0.9 PPP. Rzut z półdystansu pozwala mu jednak zaczynać grę w post przodem kosza. Przez długie lata nie mógł grać jako center, ale w obecnych czasach – kiedy mamutów coraz mniej – ta pozycja w końcu wydaje się, że …dojrzała do jego warunków fizycznych. Próbuje dodać rzut za trzy z rogów i w poprzednim sezonie trafił 4 z 11 takich prób.