Szósty Gracz Top100: #90 Tim Hardaway Jr

#93 PATRICK BEVERLEY #92 JAYLEN BROWN #91 AARON GORDON

Miejsce w 2016 roku: Poza Top50.

Na pierwszy rzut oka, wydaje się, że ludzie wyrzucają ręce w górę i krzyczą na cześć Tima Hardaway’a Jr’a. Ale jeśli przyjrzysz się dokładnie – nie. Nie o niego chodzi.  Po najlepszym sezonie w karierze, Hardaway Junior spokojnie biegnie do ławki rezerwowych, żeby przytulić 71 mln dolarów od klubu, który wybrał go w drafcie, żeby z niego potem zrezygnować – New York Knicks.

Przypomnij sobie jednak ten mecz, tę czwartą kwartę – bo trudno jest znaleźć lepszą w ostatnim sezonie – i spróbuj wyśmiać tę umowę raz jeszcze. Jest to trudniejsze, bo THJR zrobił w ciągu trzech lat progres z minusowego, przez solidnego, do dobrego gracza NBA. Czy może być jeszcze lepszy? Nagle wszyscy są zdania, że “nie”, tak jakby tłumy oglądały Atlantę.

Hardaway w jeden rok postawił w Atlancie ogromny krok naprzód, przeistaczając się z catch-and-shoot gracza, w gracza na piłce. Wciąż trafiał za trzy po chwycie na dobrym poziomie 37%, ale zdobywał 0.98 punktów na posiadanie w izolacjach (78% percentile graczy NBA, wg Synergy Sports) po zaledwie 4 takich posiadaniach w sezonie 2015/16. Zdobywał też 0.82 punktów na posiadanie, jako kozłujący w pick-and-rollu (59% percentile), po tym jak był w 10% percentile, ledwo co grając pick-and-rolle w sezonie 2015/16.

W obronie za to był na doskonałym poziomie 97% percentile w izolacjach (choć, oczywiście, miał trochę kłopotów z Bradley’em Bealem w playoffach, więc te liczby niezupełnie oddają prawdę; 34% percentile w obronie pick-and-roll mówi o jego obronie na piłce lepiej) i 86% percentile, jako obrońca spot-up, co w jakiś 60-70% potrafi powiedzieć o rotowaniu gracza i o tym, czy dobrze wykonuje swoje obowiązki w koncepcie zespołowym obrony. Nie taki diabeł zły.