[post_list name=”magic”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Cichy faworyt MSR. Gracz zapewniający solidne ‚gravity’, a przy tym trochę nieoczekiwanie plusowy obrońca, mimo tego, że walczy z przeciwnościami fizycznymi. Combo-guard, który na przestrzeni dwóch ostatnich sezonów w Indianie zrobił z siebie bardzo przydatnego gracza w NBA. Bardzo dobry strzelec za trzy i teraz, gdy nie będzie grał już w obrębie jednej z najlepszych defensyw NBA, przekonamy się czy jest w stanie nadal być plusowym obrońcą w lidze. Watson jest kruchy fizycznie, ale ma długi zasięg ramion i bardzo dobrą technikę przechodzenia przez zasłony. W ataku to przede wszystkim catch-and-shooter, który spotuje za linią za trzy i w sezonie 2014/15 trafił 43% takich rzutów – 6. wśród wszystkich rozgrywających NBA. Poprawił też kozioł i wraz z większym doświadczeniem – i unikając poważniejszych kontuzji – lepiej widzi parkiet. Zrobił szósty największy postęp w NBA w punktach PER-48 jakie kreował swoimi asystami (10.0 -> 16.2). Był też 6. wśród wszystkich rozgrywających (!) w asystach pod kosz (na minutę), mimo tego, że praktycznie wszyscy podkoszowi Indiany woleli rzucać z półdystansu. W Orlando będzie zmiennikiem Elfrida Paytona, ale Scott Skiles musi szukać matchupów, żeby móc grać nim jako niską dwójką.

2014: Pod względem indywidualnym nie miał najlepszego sezonu, ale był ważną postacią z ławki, miał dobry wpływ na postawę drużyny (7.1 punktów na 100 z nim na parkiecie) i najgorszy moment kryzysu Pacers zbiegł się akurt z jego kontuzją ścięgna udowego (opuścił 17 spotkań, Pacers wygrali tylko 7 z nich). Zza łuku trafiał najgorsze od czterech lat 36.6%, ale w Indianie i tak było to bardzo dobre osiągnięcie. Najskuteczniejszy był w lewym rogu (52%). Był też solidny na półdystansie, za to fatalny w penetracjach. Z wszystkich zawodników, którzy mieli co najmniej 90 drive’ów, tylko dwóch zanotowało gorszą skuteczność niż jego 28.2%. Miał też najniższy w karierze wskaźnik asyst (19.8), ale bardzo dobry wskaźnik przechwytów (2.6%).