[post_list name=”knicks”]

⌨ zaawansowane statystyki

Charakterystyka:

Wciąż jeden z 20 najlepszych graczy NBA wraca po najtrudniejszym sezonie w swojej karierze. Anthony – ktoś kto nigdy nie może być pomylony z graczem, który sprawia, że ludzie wokół niego są lepsi – nie miał zbyt wiele pomocy na początku sezonu 2014/15 i kłopoty z lewym kolanem wykorzystał, aby przejść operację i …pozwolić Knicks dotankować sezon po wysoki wybór w drafcie. Przed Melo drugi rok jego pięcioletniego kontraktu za 124 mln dolarów, który podpisał w lipcu 2014. Zrezygnował wtedy z gorszej finansowo propozycji Chicago Bulls, która w obliczu rosnącego salary-cap za rok od teraz wyglądałaby naprawdę …źle. Typ na to, że Derrick Rose nie wróci do tego kim był wcześniej – też był z jego strony dobry. Nie, nie pisał tego profilu ktoś odpowiedzialny za PR Anthony’ego. Zegar nad jego głową tyka, jeśli chce jeszcze komukolwiek coś w karierze udowodnić. Podejrzewamy jednak, że nie ma takiego zamiaru – taki strzał. Czeka go najprawdopodobniej znów rzucanie po 25 punktów w meczu i wiele porażek. W preseason wyglądał bardzo świeżo i zdrowo. Niestety znów część swojego czasu gry spędzi jako niski skrzydłowy. W triangle-offense ta pozycja w gruncie rzeczy ustawia go w ataku w pozycjach, które lubi. Problemem jest krycie przez niego graczy obwodowych.

2014: Jednowymiarowy, typowo ofensywny gracz, ale fenomenalny catch-and-shooter (46%) i strzelec w sytuacjach 1-on-1. Posiada najskuteczniejszy jab-step w lidze i bywa zabójstwem w matchupie dla silnych skrzydłowych. Potrafi też pójść za swoim niecelnym rzutem i był nr 3 w NBA w punktach drugiej szansy (327). Anthony ewoluował jednak do grona najlepszych graczy ligi dzięki zamianie części długich dwójek na rzuty za trzy, drugi sezon z rzędu bijąc swój career-high w skuteczności z dystansu (40.2%). Latem wybrał ponad 120-milionowy kontrakt i pozostanie w Nowym Jorku zamiast mniejszych pieniędzy i szans gry o tytuł w Chicago lub Houston. Grozi mu, że nie będzie już elitarnym graczem za te 2-3 lata od teraz, gdy Knicks będą próbowali stać się kontenderem w Konferencji Wschodniej. Czy będzie wtedy potrafił grać drugie skrzypce?

2013: Niski skrzydłowy, który po spędzeniu całej kariery na trójce rozegrał w sezonie 2012/13 93% swoich minut jako „czwórka”. Grając na nowej pozycji Anthony zakończył sezon jako nr 1 NBA w USG (35.6% – career-high), w punktach PER-36 (27.8) i ze zdecydowanym career-high w PER (24.8). Po raz pierwszy w karierze oddał 300 rzutów za trzy w sezonie (414!) i po raz pierwszy znalazł się w Top5 głosowania na MVP sezonu. Anthony przeniósł się z izolacji do post-up (12.6 w 11/12 -> 20.8 posiadań w 12/13), a długie dwójki zastąpił trójkami. Pozytywne skutki przyniosło też przesunięcie go w obronie do krycia silnych skrzydłowych. Knicks nadal ponętnie używali switchów, ale Anthony nie tracił już ludzi za plecami. Kłopotem stawały się jednak sytuacje, w których Chandler wychodził wysoko do obrony pick-n-rolli i nagle to Anthony stawał się ostatnią linią obrony Knicks. Lepiej radził sobie znów w kryciu wysokich graczy 1-na-1 niż w koncepcie team-defense i na tablicach, gdzie był w Low-10 zbierających silnych skrzydłowych ligi (10.8%). W pierwszej połowie sezonu 2012/13, jego podania z podwojeń, po przerzutach prowadziły do wielu czystych pozycji za trzy. NBA nie liczy jeszcze hokejowych asyst (to dopiero przyniesie SportVU), ale Anthony mógł być w Top5 ligi w sezonie 2012/13.